Αγαπητοι μου αδελφοι.. αναγκαζομαι ως εσχατος και ελαχιστος εις ορισμενες καταχωρησεις.. δεν αγαπω την διαφημιση ουτε την αυτοπροβολη.. εχω μια ευαισθησια οταν ακουω να βλασφημειται η και να διαστρεφεται η Πιστις.. οτι και εγω υπηρξα και αιρετικος και βλασφημος.. Χαριτι Θεου Αγιου τα τελευταια 33 χρονια εργαζομαι με αφανεια εις τον Αμπελωνα του Κυριου παραλληλα με την μελετη της Ιερας Γραφης και των Αγιων και Θεοφορων Πατερων.. αλλα οταν ακουω η και διαβαζω καποιους οι οποιοι ομιλουν η και γραφουν ''αυθεντικως'' πλειον και αυτου του παπα.. ''αλανθαστοι''.. οταν μεταχειριζονται για τους απλους και ταπεινους αδελφους τους αισχρα προσωνυμια.. υβρεις και βλασφημιες.. κατι παθαινω.. ολους αυτους δεν θα τους ακουσεις ποτε να σου μιλουν για το χαραγμα το οποιο ηδη γινεται.. ολους αυτους δεν θα τους ακουσεις ποτε να σου μιλουν για τον σοδομονομο.. για την παναισχρη και ευθεια προδοσια της Πατριδος μας.. αλλα εξαντλουν την ''αυθεντικοτητα'' τους βλασφημουντες εκοντες ακοντες τους αδελφους.. ως ''υπερορθοδοξοι'' πανω και απο τους Αγιους Πατερες της Πιστεως.. κρινοντες και αμφισβητουντες και αυτους τους Αγιους.. αυτην την συνολον Ιεραν Παραδοσιν της Εκκλησιας μας και διοτι οταν αθετεις μικρον.. αθετεις το συνολον.. θα τολμουσαν να κρινουν και αυτον τον Θεον και Σωτηρα μας.. αν αυτο δεν ενειχε τον κινδυνον να αποκαλυφθουν οποιοι ειναι αυτοι εν Αληθεια.. τινες δε εξ αυτων βλασφημουν εκοντες ακοντες και αυτους τους Αγιους και υβριζουν χυδαιοτατα τους αδελφους.. αλλοι παλιν απο τα αριστερα βλασφημουν τα Ιερα Λειψανα των Αγιων.. η και λατρευουν τα ειδωλα και τους ψευδοθεους του ολυμπου καθυβριζοντες και αυτοι και βλασφημουντες χυδαιοτατα.. ολοι αυτοι αμετανοητοι ανηκουν στην ιδια μεριδα.. στην μεριδα της απωλειας και το οποιον εγκαρδιως απευχομεθα υπερ μετανοιας και Σωτηριας παντων αυτων.. χαρακτηριστικα η και ομοια αυτων γνωρισματα ειναι ο ανεπιγνωστος ζηλος η απουσια πασης διακρισεως ο φανατισμος η εμπαθεια η ημιμαθεια η κακομαθεια η εκουσια η και ακουσια ασεβεια και βλασφημια και η φρεναπατη της αυθεντικοτητος του αλανθαστου και της υπεροχης εναντιον παντων των αδελφων.. αυτοι δε ειναι οι εκτος των αδελφων κρινοντες και αυτους τους Αγιους ακομη και αυτον τον Θεον..
Αφορμη δι' απαντα τα ως ανω ειναι οι ασεβειες και οι βλασφημιες οι οποιες εξετοξευθησαν προφατα εναντιον της Αγιας Τριαδος και του Αγιου Πνευματος.. αρυομαι μεταξυ αλλων και με αφορμη διαλογον μεταξυ Χαριλαου και Ιωαννου απο αυτο το δημοσιο βημα.. γνωριζουν εκεινοι..
Κατά το 1508 πάλι, πού ό Όσιος συμπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ' αυτή την έρημο κι ενώ ήταν στο ερημικό κελί του μια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σημείο πού βρισκόταν έλαμψε ένα μεγάλο φως.
Ό Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σημαίνει αυτό;» Και αμέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυμένοι με λαμπρά, λευκά ενδύματα.
Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάμποντας περισσότερο απ' τον ήλιο και αστράφτοντας με μια ανέκφραστη ουράνια δόξα.. Καθένας τους κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο.
Όταν τους είδε ό Όσιος έτρεμε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόμος Και μόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει μέχρι το έδαφος. Εκείνοι όμως τον έπιασαν απ' το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν:
Έχε ελπίδα, μακάριε, και μη φοβάσαι.
Και ό Άγιος είπε:
-Κύριοι μου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε μου ποιοι είστε πού, ενώ έχετε τόση δόξα και λαμπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ μου δεν είδα κανένα με τέτοια δόξα όπως εσείς.
Εκείνοι του απάντησαν:
-Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυμιών, γιατί το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δημιουργήσεις μοναστήρι, γιατί με σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας.
Ακούγοντας αυτά ό Όσιος γονάτισε και πλημμυρισμένος από δάκρυα είπε:
- Κύριε μου, ποιος είμαι εγώ ό αμαρτωλός, ό χειρότερος απ' όλους τους ανθρώπους, πού θα ήμουν άξιος ν' αναλάβω τέτοιες ευθύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες μου μίλησες; Είμαι αδύνατος για ν' αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ό ανάξιος δεν ήρθα σ' αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά πού με προστάζεις, αλλά μάλλον για να κλάψω τις αμαρτίες μου.
Μόλις είπε αυτά ό Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ό Κύριος τον έπιασε πάλι απ' το χέρι, τον σήκωσε και του είπε:
-Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναμη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα.
Ό Όσιος απάντησε:
- Κύριε μου, μη θυμώνεις μαζί μου πού τόλμησα να σου αντιμιλήσω- πες μου, σε τίνος το όνομα θέλεις να τιμάται ή εκκλησία πού ή αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ' αυτόν τον τόπο;
Και ό Κύριος είπε στον Όσιο:
Όπως βλέπεις τον ένα να σου μιλάει με τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος «εν μια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και ή ειρήνη Μου πού σου χαρίζω θα είναι μαζί σου.
Και ξαφνικά ό Όσιος είδε τον Κύριο με απλωμένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε με τα πόδια, και μετά έγινε άφαντος.
Ό όσιος Αλέξανδρος ήταν συνεπαρμένος από πολλή χαρά και φόβο και ευχαρίστησε θερμά γι' αυτό το Θεό, πού τόσο αγαπάει το ανθρώπινο γένος.
Μετά άρχισε να σκέπτεται πώς και πού θα χτίσει την εκκλησία. Αφού σκέφτηκε πολύ και προσευχήθηκε γι' αυτό στο Θεό, άκουσε ξαφνικά μια μέρα μια φωνή να του μιλάει από ψηλά. Κοιτάζοντας προς τα πάνω ό Όσιος είδε έναν άγγελο του Θεού πού φορούσε μανδύα και κουκούλια να στέκεται στον αέρα με απλωμένα φτερά και με τον ίδιο τρόπο πού άλλοτε εμφανίστηκε στο μεγάλο Παχώμιο, με τα χέρια του τεντωμένα προς τον ουρανό να λέει: «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν». Και μετά είπε στον Όσιο:
- Αλέξανδρε, ας χτιστεί ή εκκλησία σ' αυτόν τον τόπο στο όνομα του Κυρίου πού εμφανίστηκε σε σένα με τρία πρόσωπα, του Πατρός και του Υιού και του Άγιου Πνεύματος, της αδιαιρέτου Τριάδος.
Και λέγοντας αυτά σημείωσε στον τόπο εκείνο το σημείο του σταυρού με το χέρι του και έγινε άφαντος. Ό Όσιος ευφράνθηκε πολύ με το όραμα αυτό, δοξολόγησε το Θεό πού δεν παρείδε τη δέηση του και στο σημείο αυτό τοποθέτησε ένα σταυρό.
Ό Όσιος Αλέξανδρος συνέχισε τότε το δρόμο του και ήρθε στο μοναχικό ερημητήριο του όπου έκανε τις συνηθισμένες προσευχές του στο Θεό, οπότε ξαφνικά ένας άγγελος με λαμπρά ενδύματα παρουσιάστηκε μπροστά του.
Βλέποντας τον ό Όσιος αισθάνθηκε φόβο και τρόμο και πέφτοντας στο έδαφος έμεινε εκεί σαν νεκρός. Ό άγγελος τον έπιασε από το χέρι και του είπε:
Είμαι άγγελος Κυρίου και ό Θεός με έστειλε να σε διαφυλάξω απ` όλες τις απάτες του πονηρού διαβόλου και να σου υπενθυμίσω τα θεια οράματα πού είχες δει σ' αυτόν τον τόπο πού έχεις εγκατασταθεί - γιατί οι εντολές Του πρέπει να εκτελεστούν - ό Κύριος σε εξέλεξε να γίνεις οδηγός σε πολλούς για τη σωτηρία τους.
Σού δηλώνω ότι το θέλημα του Θεού είναι να χτίσεις σ' αυτόν τον τόπο μια εκκλησία στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να ιδρύσεις μοναστήρι. Κι αφού είπε αυτά ό άγγελος έγινε άφαντος.
Αγιος Αλεξανδρος Σβηρ.. επισκεψις Αγιας Τριαδος
