Ο ΜΕΓΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.. Ο ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ.. ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ..ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.. ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ!!!.. ΓΟΝΑΤΑ ΑΔΕΛΦΟΙ.. ΔΑΚΡΥΑ.. ΚΑΘΑΡΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.. ΑΛΛΟΙΩΣ.. ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ.. ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.. ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.. ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ!!! ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ omologiayper.blogspot.com
ΔΑΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ
Μέσα στην μεγάλη μπόρα η Οικουμένη σε ικετεύει ΑΓΙΕ του ΘΕΟΥ Νεκτάριε μετρίασε την ένταση και δώσε γρήγορη μετάνοια.
Κάθε τι λογικό και ανθρώπινο τελείωσε . Η Ελλάδα χάνεται ανάμεσα στις γεωπολιτικές συμπληγάδες. Δεν είναι μόνο η φωτογράφηση του Ερντογάν με τον χάρτη που δίνει στην τουρκία το μισό ΑΙΓΑΙΟ, είναι και η χαμένη τιμή και η αξιοπρέπεια ενός περήφανου λαού που τον « σιδέρωσαν» με τις επιταγές των νεοποχιτών.
Απομένει η ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ του ΟΥΡΑΝΟΥ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ναι είναι η ίδια « επανάσταση» που θα κάνει ο Ουρανός αντιδρώντας σε όλα τα φρικτά των ημερών μας.
Μέχρι και οι άπιστοι, αλλά καλοπροαίρετοι συνάνθρωποι μας σε όλη την γη δηλώνουν , ότι μόνο με ένα ΘΑΥΜΑ σωζόμαστε.
Γιατί ;
« Άνοστοι άρχοντες δεν μπορούν να νοστιμέψουν τις μικρές ζωές μας γιατί δεν έχουν το άλας που λέγεται ΧΡΙΣΤΟΣ.
Μείναμε λίγοι αλλά περισσέψαμε σαν τους άρτους.»
Ο Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου (+2006) για τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ.
« Στο τέλος Αυγούστου 2001, κάποιος τον παρακάλεσε να προσευχηθεί στον Άγιο Νεκτάριο, για να τον βοηθήσει. Και ο Γέροντας:
– Άστον, παιδί μου, τον Άγιο. Αυτός είναι στην Αμερική. Τρέχει να σώσει ζωές.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε πει ότι εκείνο που πρόκειται να συμβεί στην Αμερική θ’ αλλάξει τον ρου της Ιστορίας:
– Μεγάλο κακό θα βρει την Αμερική, και όχι μόνο μέσα στον Σεπτέμβριο. Αλλοίμονο!
Αυτό το είχε προαναγγείλει επίσης και στον μακαριστό Επίσκοπο Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιο σε μία από τις επισκέψεις του τελευταίου, και ήταν παρόντες κι άλλοι, χωρίς όμως να δώσει εξηγήσεις:
– Σεβασμιώτατε, να δείτε τί θα πάθουν οι Αμερικανοί σε δύο μήνες, είχε πει»
Πάλι δοκιμάζεται η Αμερική μέσα στον Σεπτέμβριο.
Dorian, ο δεύτερος μεγαλύτερος τυφώνας στην ιστορία: σοκ από πλημμύρες, τεράστιες καταστροφές
Πάλι ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ξημερώνοντας η 3η Σεπτεμβρίου μνήμη της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του βρίσκεται στην Αμερική για να μετριάσει το κακό, να σωθούνε αθώες ψυχούλες.
Κάτωθεν του Τιμητικού Χρυσούφαντου Σκέπαστρου της Τίμιας Κάρας του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ στην Λιτανεία που γίνετε ανήμερα στις 3 Σεπτεμβρίου στην εορτή της μνήμης της Ανακομιδής των Ιερών του Λειψάνων ακούγονται φωνές και ικεσίες από ένα Λαό που τα έχει χαμένα με αυτά που του συμβαίνουν.
« – ΑΓΙΕ ΝΕΚΤΑΡΙΕ, έλα να σώσεις την Πατρίδα που χάνεται»
« – σώσε την νεότητα και βάλε μας μυαλό τώρα που ο κόσμος πάει να τιναχτεί στον αέρα, έστω και τώρα»
Όμως αγαπητοί μου η Ελλάδα δεν θα χαθεί αλλά θα διαπαιδαγωγηθεί.
Μεγάλοι και μικροί , πλούσιοι και φτωχοί, άρχοντες εκκλησιαστικοί- εξουσίες και αρχές παρεκκλίναμε από την ΘΕΙΑ αποστολή.
ΠΟΙΑ είναι αυτή η ΘΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ;
Μας την περιέγραψε με άγια σαφήνεια ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ για να είμαστε αναπολόγητοι έμπροσθεν των παγκόσμιων ανατροπών που έρχονται.
Είμαστε από γένος φιλοσόφων και τώρα Θεανθρωπιστών.
« Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην πλασθεὶς φιλόσοφος ἐπλάσθη χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τὴν ἀλήθειαν καὶ διαδῷ αὐτὴν τοῖς ἔθνεσιν.
Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετον κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνὰ τὰ ἔθνη προσηλυτίζει αὐτὰ καὶ καθιστᾷ αὐτὰ ἑλληνικά, οὐδέποτε δὲ παύεται οὖσα Ἑλληνική· οἱ ὁπαδοὶ αὐτῆς, οἱ ὁμιληταὶ αὐτῆς ἀποβάλοντες τὸ ξένον καὶ βάρβαρον περιβάλλονται τὸ ἑλληνικὸν καὶ τὴν εὐγένειαν· ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τοὺς πάντας Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπὲρ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ συνεταυτίσθη μετ᾿ αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῆ πρὸς σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἕλλην καὶ φιλοσοφία εἰσὶ δυὸ τινὰ ἀναπόσπαστα· μαρτυρεῖ δὲ καὶ ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος λέγων: Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν.
Ναὶ ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνικὴ αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἣς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νὰ συμπεράνωμεν καὶ τὴν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διὰ τὸ αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ᾿ οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός·
διότι ἐνῷ ὅλα τὰ ἔθνη τὰ ἐμφανισθέντα ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καὶ παρῆλθον, μόνον τὸ Ἑλληνικὸν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνας·
καὶ τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων·»
Κάτωθεν του χρυσούφαντου σκέπαστρου της Τίμιας Κάρας του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ…
Συνεχίζει ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ να μας καθοδηγεί καθοριστικά και στις μέρες μας…« μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογὴ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν ὑπὸ τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην τὴν ἁγίαν πίστιν, τὴν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καὶ τὸ θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τὸ αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διὰ τῆς διαπλάσεως ἁπάσης της ἀνθρωπότητος κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας.
Τὸ ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ τῆς ἱστορίας· ἓν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώση τὴν ἀλήθειαν ταύτην.
Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῷ δρᾶσις, καὶ ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τὸ μέγα της ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον.
Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ῥῆσις ἦν προφητεία, πρόῤῥησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὃ ἔμελλε νὰ παραδώσῃ τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι.» ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ- ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ
(κείμενο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου γιὰ τὸν κοσμοϊστορικὸ ῥόλο τῶν Ἑλλήνων, ἰδίως ἐν σχέσει μὲ τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου)
Όλα αυτά που επεσήμανε σε ανύποπτο χρόνο ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ συνιστούν « την τρικλοποδιά του Ουρανού» στα σχέδια των αντίχριστων δυνάμεων.
Αγαπητοί μου αυτό που γράψαμε τις προάλλες:
« Η διαθήκη της Τουρκίας κατατέθηκε σε υποθηκοφυλακείο του Αιγαίου και το συμβόλαιο δωρεάς στην Ελλάδα σε αντίστοιχο της ΠΟΛΗΣ.»
Επιβεβαιώθηκε με αυτή την φωτογράφηση του εχθρού μας.
Η ιστορία μοιάζει με ένα ιδιότυπο « συμβολαιογραφείο» με πολλά χαρτιά ποτισμένα με αίμα , αγώνες , ιδρώτες για την λευτεριά και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Συμβόλαια τιμής και συμβόλαια θανάτου, αλλά και διαθήκες με προικοσύμφωνα εμπεριέχουν τα ερμάρια του.
Η ΔΙΑΘΗΚΗ της Τουρκίας είναι η συμβολαιογραφική πράξη με τον τίτλο η ΓΑΛΑΖΙΑ Πατρίδα. ( Βλ. την ανωτέρω φωτογραφία)
Όμως υπάρχουν και ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΑ σε αυτό το συμβολαιογραφείο της ιστορίας
Στο αέρα του ΑΙΓΑΙΟΥ ακούγονται ιαχές απειλών. Ο αγαρηνός – τούρκος αφήνιασε.
Θέλει να αλλάξει την συνθήκη της Λωζάννης και τα περί αυτής και δίχως να το καταλάβει θα καταστήσει άκυρα τα δικά του προικοσύμφωνα.
Αυτό που είδε ο Μακρυγιάννης , αυτό σήμερα και γίνεται την στιγμή που οι μεγάλοι της γης θέλουν να την κομματιάσουν ευγενικά:
«Δι αυτό της Τουρκίας, είναι καιρός
οπού είδα εις τον ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά τούρκικα και μου
λέγει:
¨Δώστα του Σπυρίδωνα,( ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ) ότ’είναι τα παλιά προικοσύφωνα της Τουρκίας και να της τα δώσει,ότι εγώ έκαμα νέα.¨» ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ
Το 1821 δεν ολοκληρώθηκε, το 1921-22 κλαίγαμε στην προκυμαία της Σμύρνης , το 2021-22, 200 χρόνια μετά το ηρωικό 21 θα σουλατσάρουμε στις νέες ανακαινισμένες προκυμαίες της Κωνσταντινούπολης στον Βόσπορο και στον Κεράτιο .
Ο Τούρκος επιβίωσε με πολεμικά τετελεσμένα για αυτό και σήμερα η έξοδος του από την Ιστορία θεωρείται τετελεσμένη.
Μέσα σε ένα 24ωρο πιθανής εμπλοκής με τους γείτονες θα καταλάβουμε πολλά και διάφορα.
Ο Τούρκος επιβίωσε με πολεμικά τετελεσμένα για αυτό και σήμερα η έξοδος του από την Ιστορία θεωρείται τετελεσμένη.
Μέσα σε ένα 24ωρο πιθανής εμπλοκής με τους γείτονες θα καταλάβουμε πολλά και διάφορα.
Τότε πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τι σημαίνει Δημοκρατία και συνάνθρωπος.
Αλληλοδιάδοχα γεγονότα στο ίδιο χρονικό διάστημα μπορούν να μας πουν τι έρχεται.
Πρέπει να προμηθευτούμε πνευματικούς πυροκροτητές του 1821 για να επιβιώσουμε από τις μπόρες-μπόρες που θα έρχονται..
Ψάξτε να βρείτε αν στον διπλανό σας, μέσα στα ίδια μέλη της οικογένειας σας αλλά και στους εαυτούς σας κρύβονται τέτοιες ¨ψυχές –πυροκροτητές¨, όπως μας επισημαίνει ο Άγιος Παίσιος, τους έχει άμεση ανάγκη η Πατρίδα μας.
« Ἔτσι ἀπὸ μερικὰ παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος!
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
– «Κάπνισαν τὰ μάτια μου», λέει κάπου Γέροντα.
– Ναὶ κάπνισαν τὰ μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν ὑδρατμοὺς τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’ ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε, δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν φοβήθηκε μὴν τὸν σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Μακρυγιάννης ζοῦσε πνευματικὲς καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο δὲ θὰ εἶχε μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ εἶχε καὶ τραύματα καὶ πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν ἔκανε μετάνοιες, καὶ τὰ ἔβαζε…
μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική του. Ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
Ἐμεῖς, ἂν ἤμασταν στὴ θέση του, θὰ πηγαίναμε στὸ νοσοκομεῖο νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν…»
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ,σ. 205-206, ἔκδ. Ι. Η. Ἰω. Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
– «Κάπνισαν τὰ μάτια μου», λέει κάπου Γέροντα.
– Ναὶ κάπνισαν τὰ μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν ὑδρατμοὺς τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’ ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη θυσιαζόταν συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε, δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν φοβήθηκε μὴν τὸν σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ Μακρυγιάννης ζοῦσε πνευματικὲς καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο δὲ θὰ εἶχε μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ εἶχε καὶ τραύματα καὶ πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν ἔκανε μετάνοιες, καὶ τὰ ἔβαζε…
μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική του. Ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
Ἐμεῖς, ἂν ἤμασταν στὴ θέση του, θὰ πηγαίναμε στὸ νοσοκομεῖο νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν…»
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» ,σ. 205-206, ἔκδ. Ι. Η. Ἰω. Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ και ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ
¨τα παραμύθια της Χαλιμάς¨ του Μακρυγιάννη ζωντανεύουν στις ημέρες μας
Τάδε έφη και έγγραψε ο Μακρυγιάννης
¨Αναγνώστες, αναγνώστες, αναγνώστες διαβάστε σας παρακαλώ, με προσοχή αυτά που σημειώνει ο χειρότερος απ’ούλο το πλάσμα του Θεού και αγράμματος ¨΄
¨τα παραμύθια της Χαλιμάς¨ του Μακρυγιάννη ζωντανεύουν στις ημέρες μας
Τάδε έφη και έγγραψε ο Μακρυγιάννης
¨Αναγνώστες, αναγνώστες, αναγνώστες διαβάστε σας παρακαλώ, με προσοχή αυτά που σημειώνει ο χειρότερος απ’ούλο το πλάσμα του Θεού και αγράμματος ¨΄
δεν είναι παραμύθια της Χαλιμάς,
είναι αγανάκτηση Θεού και οδηγίες σε μας τους αμαρτωλούς. Ανθρώπους…
είναι αγανάκτηση Θεού και οδηγίες σε μας τους αμαρτωλούς. Ανθρώπους…
τον πήρε ο Χριστός εις το χέρι, και ευτύς βγαίνει ένας και είχε μία μεγάλη τρομπέτα και την έβαλε εις το στόμα του και φώναξε πρώτα αριστερά και δεύτερα δεξιά, και ευτύς κίμησαν δύο καβαλαραίγοι με τις σημαίες,
και συγχρόνως ο σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατεύματα,
και συγχρόνως ο σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατεύματα,
ύστερα άρχισε μία θάλασσα και γιομάτη όλο καράβια, μεγάλα και τρανά, με διάφορες σημαίες,
και πλήθος από αυτά, πνιμένη όλη η θάλασσα,
όλο διάβαιναν¨¨ ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατευμάτων,
μαύροι, κόκκινοι και τα εξής:
Διαβαίνοντας και αυτά πολλή ώρα, παρουσιάζεται μία σαν αντάρα, καπνός πολύς, και ένας μεγάλος ποταμός όλο αίμα¨
΄και τελειώνοντας αυτά, άρχισαν τούρκικα γράμματᨨ
ο τουράς τους πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα.
όλο διάβαιναν¨¨ ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατευμάτων,
μαύροι, κόκκινοι και τα εξής:
Διαβαίνοντας και αυτά πολλή ώρα, παρουσιάζεται μία σαν αντάρα, καπνός πολύς, και ένας μεγάλος ποταμός όλο αίμα¨
΄και τελειώνοντας αυτά, άρχισαν τούρκικα γράμματᨨ
ο τουράς τους πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα.
Τελειώνοντας αυτά, περνούν γράμματα δικά μας,
έλεγαν: «Παίρνει τέλος.»…: »παίρνει τέλος το βασίλειον»…. «Θεία δίκη δίνει τέλος εις την ασέβειαν»…
έλεγαν: «Παίρνει τέλος.»…: »παίρνει τέλος το βασίλειον»…. «Θεία δίκη δίνει τέλος εις την ασέβειαν»…
Δι αυτό της Τουρκίας, είναι καιρός
οπού είδα εις τον ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά τούρκικα και μου λέγει:
οπού είδα εις τον ύπνο μου ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά τούρκικα και μου λέγει:
¨Δώστα του Σπυρίδωνα, ότ’είναι τα παλιά προικοσύφωνα της Τουρκίας και να της τα δώσει,ότι εγώ έκαμα νέα.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ»ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.ΣΕΛ.197-199. orthodoxathemata.blogspot.gr/
Πάνω στο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ των ημερών μας.
« Υπάρχουν ΠΑΤΕΡΕΣ-ΑΣΚΗΤΕΣ που εύχονται και προσεύχονται με γυμνά πόδια πάνω στην σκληρή γη της αμαρτίας και μας προτρέπουν να μην αποκάμουμε με αυτά που μας κάνουν γιατί είναι μεγαλύτερη αμαρτία να μην δεχτούμε τα δώρα που ετοίμασε ο ΟΥΡΑΝΟΣ για την αδικημένη Ελλάδα.
¨Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Πρέπει κάποιος να κοιμάται με τα τσαρούχια , όπως έλεγε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ για να μην καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του.
Οι νεοποχίτες και τα ψηφιακά εργαλεία τους βάλθηκαν να ξεθωριάσουν από την μνήμη της Ελληνικής ψυχής τον θρύλο του ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΥ και μάλιστα στις σημερινές χρονικές γεωπολιτικές συγκυρίες που βοούν ότι η Τουρκία έχει μεγάλα προβλήματα .
Την θέση ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να κάνει την παραμικρή υποχώρηση από τα συμφέροντά της για τους υδρογονάνθρακες, ούτε στην Κύπρο, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην ανατολική Μεσόγειο μας το υπενθυμίζουν κάθε τόσο και λιγάκι
Οι ισχυροί της γης περιμένουν, πως και πως, αυτή την στιγμή και μέχρι τότε , όπως βλέπετε και όπως μας προείπε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ, τον πάνε μαλακά- ευγενικά.
Μαζί με τις γεωπολιτικές ανατροπές πού ήδη σκάζουν μύτη και στη περιοχή μας θα χαλαστούν και αυτά που προγράψανε για τον οικονομικό και κοινωνικό θάνατο της Ελλάδος τα θηρία των τοκογλύφων, μάλιστα το χάλασμα τους δεν θα κρατήσει ούτε μια νύκτα.
Και ο αντίλογος το τι θα κάνουμε την ΠΟΛΗ συνεχίστηκε αμείωτος όλα αυτά τα χρόνια .
Όπως ένας επισκέπτης ρώτησε τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ …
-Γέροντα και να μας την δώσουν την Κωνσταντινούπολη. Τι θα την κάνουμε;
Tότε ο Άγιος τον κοίταξε ¨απαξιωτικά¨ και του είπε…
Όπως ένας επισκέπτης ρώτησε τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ της ΠΑΝΑΓΙΑΣ …
-Γέροντα και να μας την δώσουν την Κωνσταντινούπολη. Τι θα την κάνουμε;
Tότε ο Άγιος τον κοίταξε ¨απαξιωτικά¨ και του είπε…
-Πω-Πω παιδάκι μου με εσένα δεν άντεχα να πάω μέχρι την Ιερισσό της Χαλκιδικής.
Λοιπόν τι θα κάνουμε στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ εμείς οι ξυπόλητοι , γυμνοί και πτωχοί από τα μνημόνια και τις προσωπικές μας αμαρτίες σημερινοί Νεοέλληνες;
Λοιπόν τι θα κάνουμε στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ εμείς οι ξυπόλητοι , γυμνοί και πτωχοί από τα μνημόνια και τις προσωπικές μας αμαρτίες σημερινοί Νεοέλληνες;
Έστω και έτσι είναι ΘΕΛΗΜΑ του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ η γενιά μας να συμμετάσχει σε αυτό.
Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ της Κλεισούρας υπονοεί ότι το πάρσιμο της ΠΟΛΗΣ είναι κάτι το τετελεσμένο.
« αν μετανοήσετε θα την πάρετε με χαρές ,αν όχι θα την πάρετε με δάκρυα»
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΛΑΔΑ- ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
1η δημοσίευση Σεπτέμβριος του 2019 βλ.https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2019/09/blog-post_2.html
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ στο δωμάτιο που κοιμήθηκε Οσιακά ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ και λόγος του «Περί σχίσματος» και ΠΑΠΑ (φώτο)
Πριν την πανδημία Φίλος καλός μας έστειλε ευλογίες από το πρωινό επισκεπτήριο στο θάλαμο του Αρεταίειου Νοσοκομείου των Αθηνών και από το δωμάτιο που κοιμήθηκε ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ το σούρουπο της Κυριακής της 8- 11- 1920.
Τώρα είναι πολύ δύσκολο κάποιος να επισκεφτεί αυτόν τον χώρο λόγω των νέων συνθηκών ασφαλείας στα νοσοκομεία.
Τον ευχαριστούμε και τις μοιραζόμαστε μαζί σας προς Δόξα του Άγιου Θεού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ εκτός από τα σημεία της μυροβλυσίας και της θαυματουργίας του κατά την στιγμή της οσιακής κοιμήσεως του και μετά μας άφησε και ανεξίτηλα σημεία ιστορικής εκκλησιαστικής επίγνωσης στους χαλεπούς καιρούς μας μέσω των γραπτών του κειμένων καθότι πολυγραφότατος εν ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ.
Τον ίδιο τον ΑΓΙΟ τον απασχολούσε αυτό που ξεκίνησε επι των ημερών του δηλ. τα πάρε – δώσε των εκκλησιαστικών παραγόντων της εποχής του με την Δύση.
Έτσι αποφάσισε να αποτυπώσει τις ιστορικές γνώσεις του πάνω στο ζήτημα αυτό και εξέδωσε εν ζωή το μεγαλειώδες έργο « ΜΕΛΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ».
Τα πενιχρά εισοδήματα του ΑΓΙΟΥ δεν του επέτρεπαν την έκδοση αυτή του έργου και θεαρέστως συνέδραμαν προς τον σκοπό αυτό οι πνευματικοί αδελφοί του Δανιηλαίοι από το την ομώνυμη αδελφότητα του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
Το έργο αυτό επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ τον Δεκέμβριο του 1998 ακριβώς με την ίδια γραμματοσειρά δίχως να αλλοιωθεί το παραμικρό.
Σε αυτό το έργο διαβάσαμε το 1998 πολλά ιστορικά – εκκλησιαστικά παράδοξα τα οποία θεμελιώνουν την πλάνη του Παπικού πρωτείου και άλλα πολλά .
Εν συντομία ο ΑΓΙΟΣ θέτει το ζήτημα των ψευδοκλημεντίων κειμένων πάνω στα οποία στηρίχτηκαν οι δυτικοί . Μας κάνει εντύπωση ότι ο ΑΓΙΟΣ αμφισβητεί ακόμα και την παρουσία του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΈΤΡΟΥ στην Ρώμη, κατά πόσο μάλλον την δράση του και το μαρτύριο του εκεί (κατά τον ΑΓΙΟ μαρτύρησε σε πολίχνη ονόματι Ρώμη παρακείμενη της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου).
Επίσης ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ομιλεί για την Αποστολική διαδρομή του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ μέχρι την σημερινή Ισπανία, αφήνοντας αιχμές ότι δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί το μαρτύριο του στην Ρώμη.
Αυτά καταλάβαμε και αναρωτηθήκαμε τι συμβαίνει τελικά και πόσα πράγματα δεν γνωρίζουμε που αλλοιώνουν την εκκλησιαστική ιστορία μας.
Ακολουθούν οι ευλογίες οι σημερινές.
Φώτο 2
Φωτο 3
Φωτο 4
Βοήθεια μας ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ανήμερα της εορτής του ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ολοζώντανος παρουσιάζεται στο ΑΡΕΤΑΙΕΙΟ Νοσοκομείο των Αθηνών και παραλαμβάνει την ψυχή του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ. Ήταν 8 Νοεμβρίου 1920 το βράδυ
Ένα μεγάλο ΑΓΙΟ σαν τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ τον Επίσκοπο Πενταπόλεως τον Θαυματουργό , τον παραλαμβάνουν Αρχαγγελικές Δυνάμεις τιμητικά για να τον παρουσιάσουν ενώπιον του θρόνου της ΔΟΞΗΣ του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.
8 Νοεμβρίου του 1920 και είχε σουρουπώσει για τα καλά , η εκκλησία μας εόρτασε την Σύναξη των ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ και είχε ήδη τελειώσει ο μεθεόρτιος πανηγυρικός εσπερινός για την εορτή των Ταξιαρχών στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΠΕΤΡΑΚΗ.
Λίγο πιο κάτω στο Αρεταίειο Νοσοκομείο των Αθηνών επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας νοσηλευόταν εδώ και δύο μήνες ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ με σοβαρότατη ουρολογική πάθηση.
Το Αρεταίειο Νοσοκομείο βρισκόταν λίγο πιο πέρα από την Σχολή της Ριζαρείου, όπου ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ έσπειρε , πότισε και καλλιέργησε χυμώδεις καρπούς πνευματικούς στις ψυχές των νέων Θεολόγων εκείνης της περιόδου επί 14 συναπτά έτη.
Ήταν λογικό ο ΑΓΙΟΣ να αισθανόταν ότι βρισκόταν σε οικείο μέρος.
Αυτά ως εισαγωγή αν και δεν φτάνουν, όταν πρόκειται κάποιος να μιλήσει για τον ΜΕΓΑΛΟ αυτό ΑΓΙΟ της εποχής μας.
Πριν ικανούς χρόνους ένας Ιερομονάχος από την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη με την παρακάτω μαρτυρία του μας μετέφερε στις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.
Όπως μας είπε, εξομολογούσε την θυγατέρα ( υπερηλικιωμένη κυρία σήμερα ) της νοσοκόμας που έκανε νυχτερινή βάρδια στο θάλαμο, όπου νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.
Αυτά τα συγκινητικά της μετέφερε η μητέρα της από εκείνες τις στιγμές που κάνεις μέσα στον νοσοκομείο του ΑΡΕΤΑΙΕΙΟΥ δεν γνώριζε πόσο υψηλό επισκέπτη είχαν. Η ταπεινότητα και η απλότητα του ΑΓΙΟΥ δεν έδινε σημεία μιας αρχιερατικής παρουσίας.
-« στον θάλαμο επικρατούσε ησυχία , είχε ήδη τελειώσει το απογευματινό επισκεπτήριο και οι νοσοκόμες εκτελούσαν τις τελευταίες οδηγίες για κάθε ασθενή που έλαβαν από τους γιατρούς»
-« έτσι βρέθηκα στο δωμάτιο του ΑΓΙΟΥ φυσικά αγνοώντας ποιος ήταν»
-« η γερόντισσα που τον διακονούσε είχε γείρει το κεφαλάκι της αποκαμωμένη»
- « την ώρα που έβλεπα προς το παράθυρο του βορειοανατολικού δωματίου( οπού νοσηλευόταν ο ΑΓΙΟΣ) αν είναι καλά κλειστό»
-« Βλέπω έξω από το παράθυρο μια γιγαντόσωμη ανθρώπινη φιγούρα με φτερούγες να το ανοίγει και να μπαίνει στο χώρο» -« με το σπαθί που έφερε ακούμπησε το μέτωπο του ΑΓΙΟΥ και στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε ένα δυνατό ΦΩΣ υπέρλαμπρο»
-« ήταν η στιγμή που παρελήφθη η ψυχή του ΑΓΙΟΥ για να βρίσκεται σήμερα κοντά μας και να μεσιτεύει για όλους μας»
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
- Κωστή εμείς δεν έχουμε. Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε...
Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε:
- Σεβασμιότατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την εποχή εκείνη).
Αύριο το γραμμάτιο λήγει και πάω χαμένος...
Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις.
Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει:
- Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο.
Και φωνάζει από μέσα ο Κωστής στον Άγιο και του λέει:
- Δεν έχουμε Σεβασμιότατε.
- Για κοίταξε Κωστή, γιατί είναι ανάγκη...
- Σεβασμιότατε το ταμείο έχει όλο και όλο 25 δραχμές και είμαστε στην αρχή του μήνα. Πώς θα βγάλουμε το μήνα;
- Δώσε Κωστή και έχει ο Θεός...
Ο Κωστής μουρμουρίζοντας έδωσε τις 25 δραχμές και ο ξένος έφυγε.
Δεν είχε όμως περάσει αρκετή ώρα και έρχεται μια ειδοποίηση από την Αρχιεπισκοπή που έλεγε τα εξής:
«Παρακαλείτε ο Πενταπόλεως Νεκτάριος το απόγευμα της ιδίας ημέρας να τελέσει γάμο (πλουσιοτάτης της εποχής εκείνης οικογενείας), έχοντας μαζί τους 4 φοιτητές της Ριζαρείου Σχολής για να ψάλλουν Βυζαντινά, καθότι ο Αρχιεπίσκοπος ασθένησε εκτάκτως».
Πράγματι ο Άγιος Νεκτάριος έκανε τη στέψη και το αποτέλεσμα ήταν, αφού τους περιποιήθηκαν, τόσο τον Άγιο όσο και τους ψάλτες και στο τέλος, τους πρόσφεραν από έναν φάκελλο.
Άνοιξαν οι 4 φοιτητές τους φακέλλους τους και βρήκε ο καθένας τους από 20 δραχμές μέσα δηλ. σύνολο 80 δραχμές.
Άνοιξε και ο Άγιος Νεκτάριος το φάκελλό του και βρήκε μέσα 100 δραχμές. Έλαβαν λοιπόν συνολικά 180 δραχμές, οι οποίες παραδόθηκαν στον Κωστή, στον ταμία, ο οποίος κατ' ομολογία του ιδίου κατεπλάγη και ουδέποτε πλέον εξέφερε γνώμη στις εντολές του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος έκανε επί τη ευκαιρία έκανε ένα σοβαρό μάθημα, λέγοντας επιγραμματικώς στον Κωστή:
- Κωστή εμείς δεν έχουμε.
Ο Θεός όμως πάντα έχει και πρόσεχε...
Αυτά είναι και για εμάς, που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
ΠΗΓΗ http://agiosioannisprodromos.blogspot.com/
Ἄγγελοι περνοῦσαν µπροστὰ ἀπὸ τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας! Ἀπὸ τὴν µιὰ µεριὰ τῆς σπηλιᾶς ἔµπαιναν, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔβγαιναν. Τὶ ὀµορφιά!
«Τὶ ὀμορφιὰ ἦταν αὐτή, Θεέ μου!»
Γύρω στὸ 1960-62 εἶχα γνωρίσει στὸ Ἅγιον Ὄρος ἕναν Ἀσκητὴ ἀπὸ τὴν Καψάλα, τὸν πατέρα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος µεταξὺ τῶν ἄλλων µοῦ διηγήθηκε κάποια πράγµατα γύρω ἀπὸ τὴν ζωὴ ἑνὸς Ἐρηµίτου, τοῦ Γέροντος Χαραλάµπους τοῦ «κοµποσχοινᾶ», ὁ ὁποῖος τὰ τελευταῖα πέντε χρόνια τῆς ζωῆς του τὰ ἔζησε στὴν ἄγρια περιοχὴ τῆς Καψάλας. Ἐλέγετο δὲ «κοµποσχοινάς», διότι σὰν ἐργόχειρο καὶ διακόνηµά του εἶχε τὸ νὰ πλέκη κοµποσχοίνια.
* * *
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Γερµανικῆς Κατοχῆς ἦταν στὴν Ἀθήνα ὁ ΓεροΧαράλαµπος καὶ τότε γνώρισε µία γριούλα Μοναχή, ὀνόµατι Μακαρία, Μικρασιάτισσα, ποὺ καλογέρευε µόνη της σ’ ἕνα µικρὸ ἀπέριττο φτωχικὸ σπιτάκι. Ἦταν σωστὸς ἐπίγειος ἄγγελος.
« Ἀξιώθηκα µὲ τὴν εὐχή της», ἔλεγε, «νὰ δῶ καὶ ἐγὼ ὁ ἄθλιος οὐράνιους Ἀγγέλους. Αὐτὴ ἡ Γερόντισσα εἶχε µία Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσας, πολὺ θαυµατουργή, ποὺ τὴν εἶχε φέρει ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία. Κάποια µέρα, τότε, στὴν Κατοχή, µὲ πῆγε σὲ µία σπηλιὰ στὰ βουνὰ τῆς Πεντέλης, ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ κάνουµε τριήµερη νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχὴ γιὰ τὴν πεῖνα, τὴν γύµνια, τὰ βασανιστήρια τῆς Γκεστάπο, τοὺς τόσους σκοτωµοὺς καὶ γιὰ ὅσους ὑπέφεραν ἀπὸ τὶς πολλὲς κακουχίες. Τὴν ἡµέρα εἴχαµε ἀναµμένο ἕνα κανδηλάκι µπροστὰ στὸ Ἅγιο Εἰκόνισµα τῆς Παναγίας. Τὴ νύχτα ὅµως τὸ σβήναµε, γιὰ νὰ µὴ γίνουµε ἀντιληπτοὶ ἀπὸ τοὺς Γερµανούς.
Τὴν δεύτερη ὅµως νύχτα ἐντελῶς ξαφνικὰ ἕνα ἀστραφτερὸ οὐράνιο τόξο κύκλωσε τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Λάµψι καὶ ἀκτινοβολία, ἄλλο πρᾶγµα…, ἔξω ἀπὸ τὸν γήϊνο κόσµο ποὺ ζοῦµε. Δὲν ἄντεξα, ἔπεσα κάτω καὶ ἄρχισα ἀµέτρητες στρωτὲς µετάνοιες…, δὲν ξέρω πόσες. Κατάκοπος ἀκούµπησα στὸν βράχο τῆς σπηλιᾶς καὶ µὲ κλειστὰ τὰ µάτια ἄρχισα νὰ λέγω συνεχῶς τὴν “Εὐχὴ”: “Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν µε”. Σὲ λίγο µὲ φωνάζει ἡ Μοναχὴ καί, ἀνοίγοντας τὰ µάτια µου, ἀντίκρυσα ἔκπληκτος ὑπερουράνιες ὑπάρξεις. Ἄγγελοι περνοῦσαν µπροστὰ ἀπὸ τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας! Ἀπὸ τὴν µιὰ µεριὰ τῆς σπηλιᾶς ἔµπαιναν, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔβγαιναν. Τὶ ὀµορφιά! Ἡ δὲ ὡραιότητα τῶν Ἀγγέλων δὲν περιγράφεται… Τὰ πρόσωπά τους ὁλόλαµπρα, ὁ χιτώνας τους φωτεινός, τὰ µαλλάκια τους ὄµορφα ριγµένα πρὸς τὰ πίσω, οἱ φτεροῦγες τους ἀνοικτές! Μόλις δὲ ἔφθαναν στὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας, µάζευαν τὶς φτεροῦγες τους, σταύρωναν τὰ χέρια τους καὶ προσκυνοῦσαν τὴν Θεοτόκο!
Ἔκλεισα τὰ µάτια, γιατὶ δὲν θεωροῦσα τὸν ἑαυτό µου ἄξιο καὶ ἱκανὸ νὰ βλέπω Ἀγγέλους. Ἔµοιαζαν ὅλοι τους. Ἐλάχιστα διέφεραν, ἁπλῶς καὶ µόνο γιὰ νὰ δείχνουν ὅτι εἶναι διαφορετικὰ πρόσωπα ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλο, ἐνῶ ἦσαν κατὰ πάντα ἴδιοι. Δὲν σκέφθηκα νὰ παρακαλέσω ἐκείνη τὴν ὥρα τὴν Παναγία νὰ δώση εὐλογία γιὰ νὰ µοῦ ποῦν τὰ ὀνόµατά τους! Ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν σκέπτεσαι τὸ παραµικρό. Μόνο κοιτάζεις καὶ χαίρεσαι, ἀπορεῖς, θαυµάζεις… Νοιώθεις ἀπέραντη εὐτυχία. Ὁ φόβος ἐξαφανίζεται.
Πέρασαν καὶ Ἀρχάγγελοι, οἱ ὁποῖοι ξεχώριζαν λιγάκι ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους γιατὶ εἶχαν κάτι ρίγες πάνω στὸ ἔνδυµά τους.
– Θεέ µου καὶ Κύριέ µου, ἀνεφώνησα, ὄντως Σοῦ ὑπεραξίζει νὰ περιβάλλουν τὸν Οὐράνιο Θρόνο Σου τέτοιες ἐξαίσιες ἀκτινοβολοῦσες οὐράνιες ὑπάρξεις! Ὡς θαυµαστὰ τὰ ἔργα Σου, Κύριε, οὐράνια καὶ ἐπίγεια!… Τὶ ὀµορφιὰ ἦταν αὐτή, Θεέ µου! Τὶ ὀµορφιά! Τὶ κάλλος! Τὶ θεία εὐφροσύνη ἀπὸ τὴν ἄφατη ἐκείνη ὡραιότητα τῶν Ἀγγέλων!…».
(*) Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου, Οἱ Ἀναβαθµοὶ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία, σελ. 120-124, Πειραιὰς 2011
[Ο Γέροντας Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς (εκ Βρυούλων Μ. Ασίας, 1914 – 18-2-1998), έγινε μοναχός στο Καλύβι της Παναγίας Καζάνσκας στην Καψάλα.
Στό τέλος της ζωής του γηροκομήθηκε στην Μονή Σταυρονικήτα, από όπου και ανεχώρησε γιά τον ουρανό το 1998.]
Πηγή Αφροδίτη Καστάνη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
