ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΨΥΧΗΣ..
Γεώργιος Φλώρος : «Και τώρα γνωρίζετε αυτό που εμποδίζει τον άνομο να αποκαλυφθεί πριν από τον καιρό του».
«Ήδη ενεργεί μυστικά η ανομία, έως ότου φύγει από το μέσον αυτός που μόνο ως τώρα τον εμποδίζει. Και τότε θα φανερωθεί ο άνομος, τον οποίο ο Κύριος θα εξαφανίσει με την πνοή του στόματός Του και θα τον εκμηδενίσει με την εμφάνιση της παρουσίας του. Η παρουσία του ανόμου θα γίνει με την ενέργεια του σατανά».
«1. Εύκολα θα μπορούσε κάποιος να ερωτήσει, τί άραγε σημαίνει «το κατέχον», και μετά από αυτά να μάθει γιατί τέλος πάντων αναφέρει αυτό ο Παύλος με ασάφεια. Τί λοιπόν σημαίνει «το κατέχον αποκαλυφθήναι αυτόν», δηλαδή αυτό που εμποδίζει; Άλλοι λένε ότι είναι η χάρη του πνεύματος ,άλλοι πάλι η ρωμαϊκή εξουσία, με τους οποίους εγώ βέβαια συμφωνώ. Γιατί; Γιατί, αν ήθελε να πει το πνεύμα, δεν θα το έλεγε με ασάφεια, αλλά φανερά, γιατί και τώρα αυτόν τον εμποδίζει η χάρη του πνεύματος ,δηλαδή τα χαρίσματα. Άλλωστε θα έπρεπε ήδη να είχε έρθει, αν επρόκειτο να έρθει, αφού εξέλειπαν τα χαρίσματα. Καθόσον από παλιά έχουν εκλείψει. Επειδή όμως το λέγει αυτό για τη ρωμαϊκή εξουσία, εύκολα έκανε υπαινιγμό, και στην αρχή ομιλεί σκοτεινά, γιατί ασφαλώς δεν ήθελε να επισύρει περιττές έχθρες και ανωφελείς κινδύνους.»
*(Αποσπάσματα ομιλίας Δ’ Ι.Χρυς. επί των επιστολών. Β’ Θεςς. ΕΠΕ, έργα 23,σελ.67-87)*
Ο Ι. Χρυσόστομος αιτιολογεί στην ερμηνεία του ,ότι αν ο θείος Παύλος εννοούσε την χάρη του Παρακλήτου στο «κατέχον», δεν θα δίσταζε να το αναφέρει ευθέως. Διότι, από σεβασμό και μόνο αναφερόμενος στην Τρίτη υπόσταση της Αγίας τριάδος, δεν θα απέκρυπτε την ονομασία του Παρακλήτου. Επί προσθέτως ,αφού δεν φοβούνταν, δεδομένου ότι η διδασκαλία του ήταν από τις ταράτσες, δυνατή προς πάσα κατεύθυνση, πώς θα απέφευγε την ονομασία τη στιγμή μάλιστα που απευθύνονταν με ξεκάθαρα και κατανοητά λόγια προς τους Θεσσαλονικείς ,ώστε να μην δημιουργήσει γρίφους;
Αλλά τί μας λέει ο Άγιος; Ότι η άποψή του ταυτίζεται με εκείνων που λέγουν ότι το : «εκείνο» και το: «αυτός» εννοεί την εξουσία της Ρώμης.
Με το «αυτός» εννοεί τον Νέρωνα και κάθε μελλοντικό ..Νέρωνα που αποκαλεί «θεό» τον εαυτόν του .
Με το «εκείνο», εννοεί το μυστήριο σχέδιο του Θεού όπου «…θα ξεχωρίσουν οι πιστοί από τους απίστους»,«…και θα ελκύσω προς τον εαυτόν μου, όλους τους καλοπροαίρετους..», όπως επίσης εννοεί «μυστήριο» την εξάπλωση της ανομίας που πηγάζει από αυτόν ( τον κάθε Νέρωνα).
Επίσης λέγοντας «αυτός φύγει από το μέσον», μάλλον απαξιωτικός είναι ο λόγος και προσβλητικός, πόσο μάλλον αν αναφέρονταν στον παράκλητο, πράγμα που ποτέ δεν θα έκανε ο Θείος Παύλος, δια στόματος του οποίου ομιλούσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ή μήπως στερούνταν επιλογής άλλων λέξεων, ζωοποιόν, άγιον, κύριον, εκπορευόμενον και πολλές άλλες (λέξεις).
Μετά βεβαιότητας λοιπόν ο Ι.Χρυσόστομος ταυτίζει το «εκείνο» και το «αυτός» με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, λέγοντας: «εγώ βέβαια συμφωνώ με αυτούς που λέγουν ότι «το κατέχον αποκαλυφθήναι αυτόν» σημαίνει τη ρωμαϊκή εξουσία.»
Με το «αυτός» «εδώ εννοεί τον Νέρωνα, σαν να είναι τύπος του αντιχρίστου, καθόσον αυτός ήθελε να θεωρείται θεός».
Θα μου πείτε γιατί επαναλαμβάνω τα λόγια του Αγίου; Η απάντηση είναι διότι πρέπει να κατανοηθεί η διαχρονική και απαρασάλευτη ισχύς των θείων λόγων που μας αποκαλύπτουν ότι το ίδιο συμβαίνει και τη σήμερον ημέρα ,με διαφορετικό πρόσωπο έχοντας ίδιες πεποιθήσεις θεότητος περί του εαυτού του, στο ίδιο συγκεκριμένο «βασίλειο».
(Βλέπε: 1η Βατικανή Σύνοδο..
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΟΚ…ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!! ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ !!
αρχείο: «αλάθητος πάπας», στο τέλος του κειμένου.)
Όσο για τη σημερινή ανομία ,ξεπέρασε την τότε.
Διότι όλες οι αιρέσεις δημιουργήθηκαν από εκεί με σκοπό την εξαφάνιση της Ορθοδοξίας. Κατόπιν τούτου όλα τα επαίσχυντα έπονται, αφού παρέδωσαν την ψυχή τους στον διάβολο. Το αυτό ισχύει και για όσους δειλούς τους ακολουθούν φοβούμενοι «τον Καϊάφα».
Αν δεν ολοκληρωθεί ,μας λέει, «εκείνο» το μυστηριώδες σχέδιο και η εξάπλωση της ανομίας, που «δεν εφανερώθη ακόμη «ολόκληρος», δεν μπορεί ,παρεμποδίζεται ο αντίχριστος να εμφανιστεί.»
Σας θυμίζει κάτι;
«Αν δεν εμβολιαστεί το 80% των ανθρώπων ,θα αναβληθεί η έλευση του μεσσία» είπε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ.
Αδικαιολόγητη σιωπή οι «δικοί μας». Μα τί λέω; Ποιοί δικοί μας; Ποτέ δεν ήταν δικοί μας. Πράγματι είναι αξιολύπητοι οι πρόδρομοι του αντιχρίστου.
Μυστήριο είναι για εμάς το πώς κατόρθωσε να πάρει με το μέρος του και τους.. εκλεκτούς. Μας το εξηγεί όμως, ο Ι. Χρυσόστομος:
«Γιατί ήσαν χαμένοι ή ερχόταν ή δεν ερχόταν ο μεσσίας».
Εμείς αδυνατούσαμε να διακρίνουμε και φιλούσαμε το χέρι στα όργανα του αντιχρίστου, το χειρότερο δε.. είναι ότι κάποιοι συνεχίζουν να το φιλάνε βλέποντας ως μοναδικό ατόπημα της διοικούσας εκκλησίας, την ελλειπή… διακονία λόγου. Όσο για το πλήθος των εγκλημάτων για τα οποία ευθύνεται, ούτε λόγος!
Φρίξον ήλιε!
Δεν προσαρμόζεται αγαπητοί μου, η Εκκλησία του Χριστού στις απαιτήσεις της εκάστοτε «σύγχρονης» κοινωνίας των ανθρώπων. Αλλά, ο ανά τους αιώνας άνθρωπος οφείλει, αν θέλει να σωθεί, να προσαρμόζεται στην απαρασάλευτη, έχοντας διαχρονική ισχύ, Εκκλησία. Χωρίς να προσθέτει ή να αφαιρεί ούτε ιώτα. Ακολουθώντας υποχρεωτικά την πεπατημένη οδό των Αγίων θεοφόρων Πατέρων.
Έτσι αποδεικνύει ότι είναι συνέχεια της αποστολικής διαδοχής, δηλαδή ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ, έχοντας ΠΙΣΤΗ ΑΛΗΘΗ.
Διαφορετικά είναι εκτός της Εκκλησίας του Χριστού ο κάθε νεωτεριστής ,εφευρέτης νέων δογμάτων και παραδόσεων.
Τον Ιησού Χριστό Τον δολο-φόνησαν οι Ρωμαίοι κατ’ εντολή των Ιουδαίων, αφού οι δεύτεροι είχαν ήδη αποφασίσει τον θάνατό Του.
Η διοικούσα «εκκλησία» ενώθηκε και με τους δύο αυτούς ,δολοφόνους, εχθρούς του Χριστού, υπογράφοντας ότι δεν ευθύνονται οι Ιουδαίοι για τον θάνατο του Ιησού. Τρώνε, πίνουν και υποθηκεύουν το μέλλον μας…, υπογράφοντας για εμάς χωρίς την έγκρισή μας. Αυτούς τους ονομάζετε αρχιερείς της Ορθοδοξίας; Τους ακολουθείτε;
Από τις πέτρες θα αναδείξει ο Θεός ποιμένες αν χρειαστεί.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος ὑπογράφει Κοινὴ Δήλωση μὲ τὸν Ἀρχιραββίνο τοῦ Ἰσραὴλ κ. YonaMetzger (Κύπρος 6 Δεκεμβρίου 2011).
Στὴν Δήλωση ἀναφέρεται:
«…..ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ ὁ Κυπριακὸς λαὸς δὲν συμμετεῖχε ποτὲ στὴ συστηματικὴ ἀπόρριψη τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, σὲ κατηγορίες γιὰ συλλογικὴ ἐνοχὴ γιὰ θεοκτονία καὶ προβαίνουμε στὴν ἀποκήρυξη παρόμοιων ἐνεργειῶν ποὺ εἶναι ἀσύμβατες μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Γραφῶν .Ἐξ ἄλλου, θὰ πρέπει νὰ σημειώσουμε περαιτέρω ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ποτὲ δὲν προέβη σὲ ἐχθρικὲς ἐνέργειεςἐναντίον τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, ἀλλὰ ἐπεδείκνυε συνεχῶς τὴ στήριξή του πρὸς αὐτόν»
«Γιατί λοιπόν, λέγει επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό, και ποιά είναι αυτή η οικονομία του Θεού; Ποιό είναι το κέρδος της παρουσίας εκείνου, που θα έρθει με σκοπό να μας καταστρέψει; Μη φοβηθείς αγαπητέ, αλλ’ άκουσε αυτόν που λέγει : «για τους χαμένους» αυτό ισχύει, οι οποίοι, κι αν ακόμα δεν ερχόταν εκείνος (ο αντίχριστος) ,δεν θα είχαν πιστέψει. Ποιό λοιπόν, λέγει, είναι το κέρδος;
ΤΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΘΑ ΑΠΟΣΤΟΜΩΘΟΥΝ.
Πώς; Γιατί, κι αν ακόμα δεν ερχόταν εκείνος, δεν θα πίστευαν στον Χριστό. Έρχεται λοιπόν να ελέγξει αυτούς. Για να μη θελήσουν λοιπόν να πουν, ότι επειδή ο Χριστός έλεγε τον εαυτό Του Θεό, αν και πουθενά δεν το είπε φανερά, πλην όμως επειδή Τον κήρυξαν Αυτοί που ήρθαν μετά από αυτά, δεν πιστέψαμε. Επειδή ακούσαμε ότι ένας είναι ο Θεός από τον οποίο προέρχονται τα πάντα, γι’ αυτό δεν πιστέψαμε. ΑΥΤΗΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΠΡΟΦΑΣΗ ΤΟΥΣ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΧΡΗΣΤΕΨΕΙ. Γιατί, όταν θα ΄ρθεί εκείνος και δε θα προστάζει τίποτε σωστό, αλλά όλα παράνομα, θα γίνει πιστευτός μόνο από ψευδή σημεία, θα τους κλείσει το στόμα. Αν λοιπόν δεν πιστεύεις στο Χριστό, πολύ περισσότερο δεν έπρεπε να πιστεύεις στον αντίχριστο..»(….)
Επομένως «επειδή την αγάπη της Αλήθειας δε δέχτηκαν για να σωθούν, γι’ αυτό θα στείλει σ’ αυτούς ο Θεός ενέργεια πλάνης, για να πιστέψουν αυτοί στο ψεύδος, για να κριθούν όλοι αυτοί που δεν πίστεψαν στην Αλήθεια, αλλ’ ευχαριστήθηκαν στην αδικία».(…)
« «Αγάπη της Αλήθειας» ονομάζει το Χριστό, γιατί λέγει «αυτοί δε δέχτηκαν την αγάπη της Αλήθειας».
Γιατί και τα δύο ήταν, και για τα δύο ήρθε, και αγαπώντας τους ανθρώπους, και για αληθινά πράγματα. «Αλλ’ ευαρεστήθηκαν», λέγει, «στην αδικία», γιατί ήρθε για τον όλεθρο των ανθρώπων και για να τους αδικήσει. Τί δε θα κάμει λοιπόν τότε; Τα πάντα θα Κινήσει, τα πάντα θα ταράξει, και εξαιτίας των προσταγμάτων του και εξαιτίας του φόβου. Φοβερός θα είναι από παντού. Από την εξουσία, από την ωμότητα, από τα παράνομα προστάγματα. Αλλά μη φοβηθείς, γιατί λέγει
«στους απολυμένους», θα έχει τη δύναμη.
«Και ο Ηλίας θα έρθει τότε για ν’ ασφαλίσει τους πιστούς».
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα ,μήπως απέχουν των λόγων του Αγίου;
Πρέπει τώρα να συνδέσουμε στον λόγο, ότι 1370 χρόνια περίπου, μετά τον ερμηνευτικό λόγο του Ι.Χρυσοστόμου, ο Ισαπόστολος, Ιερομάρτυρας , Εθνομάρτυρας και προφήτης Άγιος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός ,προφήτευσε:
««Αυτός» θα είναι η αιτία.»
Και πάλι :
««Αυτόν» να καταράσθε.»
Και αλλού:
««Αυτός» είναι ο ένας εκ των δύο αντιχρίστων.»
Ο έχων εξουσία επί της Ρώμης, εκάστοτε πάπας. Φυσικά ,δύο αντίχριστοι δεν θα αναδειχθούν. Ως εκ τούτου, παρεμποδίζοντας την εμφάνιση του τελικού μεσσία, «πρέπει να φύγει από το μέσον αυτός».
Το ύφος του λόγου «να φύγει από το μέσον αυτός», υποδηλώνει απαξίωση χαρακτηρίζοντας εμμέσως παρείσακτον αυτόν, προοριζόμενο μάλλον προς φυγή, που θα μπορούσε ίσως, λέω ίσως ,να σημαίνει : στην καλύτερη των περιπτώσεων γι’αυτούς, όταν έβρισκε αυτός ,τους στρατιώτες στο καδεύδειν και εκπλήρωνε επακριβώς τις εντολές που του ανέθεσαν, να φύγει απλά από το μέσον ως εμπόδιο, ως μη χρήσιμος πλέον ,ώστε να επιτευχθεί η έλευσις του κανονικού αντιχρίστου.
Στην χειρότερη των περιστάσεων όπου θα φανεί ανίκανος να νικήσει τους στρατιώτες και να εκπληρώσει τις εντολές των ανωτέρων του, καθυστερώντας την έλευση του μεσσία, επιφέροντας μάλιστα μεγάλο πλήγμα στα σχέδια τους, να φύγει από το μέσον, κακήν κακώς.. με «φιλαρμονική». Με άλλα λόγια είναι αναλώσιμο πιόνι με σκοπό την προπαρασκευή του εδάφους.
Να σημειωθεί ότι, επειδή οφθαλμοφανώς γίνεται αντιληπτή η αδυναμία του να εκπληρώσει τις εντολές, τα αφεντικά του έσπευσαν να ζητήσουν βοήθεια και από τους πολιτικούς. Η καθυστέρηση τους εκθέτει, τους γνωστοποιεί ,ακόμα και στους πιο δύσπιστους.
Μαζί τους θα πάνε ,μόνο οι χαμένοι, που έρθει δεν έρθει ο μεσσίας αυτοί ήσαν χαμένοι, μας βεβαιώνει ο Ι.Χρυσόστομος. Σε κάθε περίπτωση το κέρδος είναι μεγάλο, όπως μας πληροφορεί ο Άγιος, αφού μέσω όλων αυτών που (συν)τελούνται «οι χαμένοι θα αποστομωθούν». Γι’ αυτό μη μας απελπίζει το σχολαστικό «κοσκίνισμα» που γίνεται με σκοπό να ξεχωρίσουν οι χαμένοι. Ο Ι.Χρυσόστομος μας καθησυχάζει «μη φοβηθείς ,αγαπητέ», τουναντίον χαρά μεγάλη είναι «να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι». Είναι στο σχέδιο του Θεού, ωστόσο εμείς «προσέχουμε να μη μας εξαπατήσει, με κανένα τρόπο κανείς».
«Γι’ αυτό πρόσθεσε , «εμείς όμως οφείλουμε να ευχαριστούμε πάντοτε τον Κύριον, γιατί σας διάλεξε ο Θεός από την αρχή προς σωτηρία με τον αγιασμό σας με το Πνεύμα και την Πίστη Αληθείας». Πώς τους διάλεξε «προς σωτηρία»; Το δείχνει αυτό λέγοντας, «εν αγιασμώ πνεύματος», δηλαδή, αγιάζοντάς σας με το Πνεύμα και με «Πίστη Αληθείας» μαζί με τον αγιασμό σας με το Πνεύμα. Γιατί αυτά είναι που συνιστούν τη σωτηρία μας, καθόλου από τα έργα, καθόλου από τα κατορθώματα, αλλά με την Πίστη της Αλήθειας».
«Προσευχηθείτε και μεταξύ σας « για να απαλλαγούμε από τους διεστραμμένους και πονηρούς ανθρώπους, γιατί δεν έχουν όλοι Πίστη».
Μην αποσπάται επομένως ο νους μας.
Εμείς τη δουλειά μας.., αυτοί τη δική τους.
Εμείς τον Ένοικο.., αυτοί τα ντουβάρια.
Εμείς λαχταρούμε την θριαμβεύουσα, αυτοί λαχταρούν την εξουσία επί της γης.
«Όπου είναι η καρδιά του καθενός, εκεί είναι και ο θησαυρός του».
«Να θησαυρίζουμε σε αυτά που δεν τα τρώει ο σκόρος και δεν τα φθείρει η σκουριά».
Ο πνευματικός πόλεμος είναι αόρατος. Στους έσχατους χρόνους είναι και ορατός και αόρατος, για να είμαστε αναπολόγητοι.
Γιατί αν δικαιολογηθούμε ότι στον αόρατο δεν βλέπαμε και εξαπατηθήκαμε, στον ορατό που είναι πασιφανής (βγάζει μάτι), τί δικαιολογία θα βρούμε την φοβερή ώρα της κρίσεως; Και μη μου πείτε ότι δεν βγάζουν μάτι τα «κατορθώματα» των προδοτών!!! Είναι ξεκάθαρα ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, «γυμνοί κάθε χάριτος, πνευματικής δυνάμεως και ζωής». Είναι παντελώς ξένοι της Ορθοδοξίας, μαζί και όσοι τους ακολουθούν, ΔΙΟΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ,ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ,ΣΙΩΠΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΕΡΓΟ «ΑΥΤΟΥ».
Είναι κατά τον Ι.Χρυσόστομο « ΔΕΥΤΕΡΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ και Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ».
Απ’ όλα αυτά, συμπεραίνεται αγαπητοί ,ότι η απομάκρυνση από τους ΠΡΟΔΡΟΜΟΥΣ του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ,ΠΡΟΔΟΤΕΣ του ΧΡΙΣΤΟΥ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ, ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.
Ας φροντίσουμε επομένως να το καταλάβουμε, όσο είναι νωρίς…!
Ο μακαριστός Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος και όλοι όσους επικαλούνται κάποιοι (ότι δεν έκαναν ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗΣ ),δεν έζησαν τη μεγάλη προδοσία της Ορθοδοξίας, στη ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΚΡΗΤΗΣ!!
Γιατί τότε τους επικαλούνται συνέχεια, μολονότι έχει πάμπολλες φορές επισημανθεί αυτό;
Αν τώρα, λέω αν, θεωρούν ότι αυτό το έγκλημα της μεγάλης προδοσίας της Ορθοδοξίας στην ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ,είναι επουσιώδες.., ε! τότε ,είναι χειρότεροι, ασεβέστεροι και υποκριτικότεροι όλων.
Ας τους αναλάβει ο Θεός!
Η Πίστη η Αληθινή είναι Μυστήριο θεόσταλτο, προσωπικό, ευθείας και καλοπροαίρετης ψυχής.
Είναι πλούτος, που νους ανθρώπου δεν εννοεί, ούτε στόμα μπορεί να περιγράψει.
Μας λέει «άχρι θανάτου»( όχι όμως από εγωισμό).
Δεν είναι δικαίωμα επιβολής στην ψυχή του άλλου.
Γι’αυτό μας λέει «Ὃστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.».
Γι’ αυτό και όσοι επιπόλαια Τον ακολούθησαν, στην πορεία θα αφήσουν τον Σταυρό τους και θα φύγουν, θα ακολουθήσουν «αυτόν» και τα όργανά του.
Αυτούς θα ντροπιάσει αποστομώνοντάς τους ο αντίχριστος και αναπολόγητοι θα είναι.
Στους «απολυμένους» θα έχει τη δύναμη.
Σε αυτούς αναφέρεται ο Απ.Πέτρος λέγοντας «Ήτο καλύτερον δι’αυτούς να μην είχαν γνωρίσει τον χριστιανισμό». Αυτούς ο Κύριος θα εμμέσει.
Γι’ αυτούς ομιλεί ο Ι.Χρυσόστομος ότι «Ή ερχόταν ο αντίχριστος ,είτε όχι ,αυτοί ήταν χαμένοι».
Εσείς αδερφοί μου, Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχετε καμία δουλειά με το Π.Σ.Ε. (παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών) , στο οποίο έχουν ενταχθεί οι τοιούτοι;
Έχετε καμία δουλειά με τους προδρόμους του αντιχρίστου;
«Υψώσατε λοιπόν, μη φοβηθείτε».
«Δεν μας έδωσε Πνεύμα δειλίας, αλλά Πνεύμα ανδρείο..».
ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ και ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ..!
Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
ΘΛΙΒΟΜΑΙ.. ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΜΕ.. ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΕΚΠΕΣΑΜΕ
ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ..
ΔΑΝΕΙΟ ΑΡΘΡΟΥ
“Ααρών Αβουρί: που έμεινε 2 τετραετίες στο τιμόνι της χώρας & την διέλυσε & πήγαν όλοι να τον ΤΙΜΗΣΟΥΝ!!!!
“Ααρών Αβουρί: που έμεινε 2 τετραετίες στο τιμόνι της χώρας & την διέλυσε & πήγαν όλοι να τον ΤΙΜΗΣΟΥΝ!!!!
ξέρετε ΚΑΛΙΣΤΑ τι είδους ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ είχε επιφέρει στην Ελλάδα επι των ημερών του ο πρωθυπουργός ο… «ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ» (ΑΑΡΩΝ ΑΒΟΥΡΙ)!!! Διαβάστε πρώτα τα εξής άρθρα μας για να θυμηθούμε όλοι τι είδους «πρόοδο» έφερε στην Ελλάδα ο Περιούσιος…
“Ααρών Αβουρί: που έμεινε 2 τετραετίες στο τιμόνι της χώρας και την διέλυσε”
Η ΤΟΥΡΚΙΑ (ΓΙΛΜΑΖ) ΣΥΝΕΤΑΞΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Ο Κώστας Σημίτης μιλά για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τις χαρακτηρίζει αυταπάτη
«Ο Σημίτης θα παρέπεμπε στην Χάγη Ίμια και αποστρατιωτικοποίηση νησιών» αποκαλύπτει έγγραφο «φωτιά» (βίντεο-φωτο)
Ο Εβραίος Σημίτης ήθελε να παραδώσει μέρος της ελληνικής ΑΟΖ στην Τουρκία! Κατηγορεί τον Καραμανλή & ΔΙΧΑΖΕΙ την Ελλάδα!
Οτσαλάν: Η «επέτειος» της ντροπής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΗΓΑΝ ΕΧΘΕΣ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΝ
Κώστας Σημίτης: «Δεν προχωράς χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχο και πρόγραμμα υλοποίησης»
«Ο πρωθυπουργός είναι εδώ με μας» είπε ο Κώστας Σημίτης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που χειροκροτήθηκε – Παρόντες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπουργοί, βουλευτές, ακαδημαϊκοί – Προβλήθηκαν χαιρετισμοί των Μπιλ Κλίντον, Ζακ Ντελόρ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Ρομάνο Πρόντι, Γιώργου Παπανδρέου
Ολοκληρώθηκε στο «Κέντρο Πολιτισμού (Ελληνικός Κόσμος)» η εκδήλωση προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Πρόκειται για μία εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από το «ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη», το «Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ» και το περιοδικό «Μεταρρύθμιση» με την υποστήριξη του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, την οποία «άνοιξε» η Άννα Διαμαντοπούλου, προβλήθηκε βίντεο με τη ζωή και το έργο του πρωήν πρωθυπουργού. Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής της η κυρία Διαμαντοπούλου υποστήριξε πως «η λεπτομερής αποτίμηση του έργου ενός από τους σημαντικότερους πρωθυπουργούς και τους πλέον αναγνωρισμένους διεθνώς ευρωπαϊστές, θα αναλυθεί και θα εκτιμηθεί από τις επόμενες γενιές». «Θέλουμε σήμερα να τιμήσουμε με το μυαλό μας και την ψυχή μας, έναν γενναίο, σπουδαίο, εξαιρετικά σεμνό άνθρωπο», πρόσθεσε ακόμη.
Στο πάνελ της εκδήλωσης βρέθηκαν ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας – ο οποίος συντόνιζε την συζήτηση -, ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιάννης Βούλγαρης και ο πρέσβης επί τιμή Αριστείδης Αγαθοκλής. Η εκδήλωση έκλεισε με την ομιλία του Κώστα Σημίτη.
Δείτε την εκδήλωση προς τιμήν του Κώστα Σημίτη:
<
/Ο χαιρετισμός του Κώστα Σημίτη:
«Ευχαριστώ την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Άννα Διαμαντοπούλου, τους άλλους ομιλητές και όλους εσάς που ήρθατε απόψε εδώ. Προσπάθησα και προσπαθώ με το ΠΑΣΟΚ να συμβάλω στην εξέλιξη της κοινωνίας όχι μόνο υποστηρίζοντας την ελεύθερη διατύπωση των απόψεων αλλά συνεισφέροντας και στη δημιουργική συμβολή τους. Ελπίζοντας να διαμορφωθεί έτσι μια δικαιότερη κοινωνία, ικανή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής.
Δεν ήταν πάντα εύκολο, γιατί στις αλλαγές υπάρχουν αντιστάσεις. Είναι βαθιά πεποίθησή μου, όμως, πως με προσπάθεια λύνονται προβλήματα. Υπάρχουν δύο λέξεις κλειδιά: το σχέδιο και η συγκυρία. Δεν προχωράς χωρίς σχέδιο – χωρίς στόχο και πρόγραμμα υλοποίησης. Προχωράς με τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, αλλά συχνά κόντρα στο ρεύμα. Είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί, για να είναι το όφελος που θα προκύψει πολύ μεγαλύτερο. Γι’ αυτό και πιστεύω, παρά τα εμπόδια, δεν πρέπει να διστάζουμε. Να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, το θάρρος να συνεισφέρουμε χωρίς δισταγμούς σε μια δημιουργική πρόοδο. Σας ευχαριστώ όλους. Η παρουσία σας απόψε ήταν μία ενθάρρυνση για να προσπαθούμε το καλύτερο. Καλό βράδυ».
Γιάννης Στουρνάρας: Επτά πρόσωπα ξέραμε την ισοτιμία με την οποία θα μπαίναμε στο ευρώ
Σημειώνεται πως ο Γιάννης Στουρνάρας κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του έκανε μία αναδρομή στο παρελθόν και ειδικότερα κατά την περίοδο όπου η Ελλάδα εισήλθε στην Ευρωζώνη. Μάλιστα μοιράστηκε με τους παριστάμενους μία αστεία ιστορία. «Όταν το τελευταίο μίλι της ένταξης ήταν να μπούμε στο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών. Ήταν και το πιο δύσκολο, καθώς μία κουβέντα να ξέφευγε, αν θα γίνει υποτίμηση, θα χάναμε όλα τα συναλλαγματικά διαθέσιμα και όλα θα τινάζονταν στον αέρα.
Δύσκολο όμως διότι έπρεπε να κάνουμε ένα τουρ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να πείσουμε τους εταίρους μας ότι η Ελλάδα μπορεί να μπει με αυτή την ισοτιμία. Επτά άτομα ξέραμε, μόνο επτά. Δύο από το Μέγαρο Μαξίμου, ο ένας ήταν ο πρωθυπουργός, ο άλλος ο οικονομικός του σύμβουλος, δύο από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και τρεις από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο πρωθυπουργός τότε είπε ”αυτοί είμαστε. Επτά. Κανείς άλλος, οκτώ αν είναι μπορεί να το χάσουμε για ένα λάθος, δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε”. Κάποιος από τη σύσκεψη είπε στον πρωθυπουργό ”καλά θα λείπουμε τόσο καιρό, στις γυναίκες μας δεν θα πούμε τίποτα;” και τότε απάντησε ο κ. Σημίτης ”όταν λέμε επτά εννούμε επτά. Και αν κάποιος παραμιλάει το βράδυ να πάει να κοιμηθεί σε διπλανό δωμάτιο”», ανέφερε χαρακτηριστικά ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Ποιοι έδωσαν το παρών
Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης – έγινε δεκτός με χειροκροτήματα -, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης, υπουργοί, βουλευτές και άλλα πολιτικά στελέχη, προσωπικότητες της οικονομικής και ακαδημαϊκής κοινότητας.
Συγκεκριμένα παρόντες ήταν ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Κώστας Λαλιώτης, ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Απόστολος Κακλαμάνης και ο Χρήστος Πρωτόπαππας.
Επίσης παρόντες ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, ο υπουργός Ναυτιλίας Χρήστος Στυλιανίδης, ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Άδωνις Γεωργιάδης, ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Πάνος Τσακλόγλου, ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ζέρβας καθώς και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της συμπρωτεύουσας Στέλιος Αγγελούδης. Το παρών δίνει και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας.
Επίσης το παρών έδωσαν ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Σπυρόπουλος καθώς και βουλευτές του Κινήματος καθώς και η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας, ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης, ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, ο πρώην υπουργός Γκίκας Χαρδούβελης, ο πρώην υπουργός Φίλιππος Σαχινίδης. Επιπλέον παρόντες ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, η Μαριλένα Σημίτη (κόρη του πρώην πρωθυπουργού), ο καθηγητής Γιάννης Σπράος και ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος.
Ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αν και απών καθώς βρίσκεται στο εξωτερικό έστειλε χαιρετισμό. Τέλος προβλήθηκαν χαιρετισμοί του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, του Ζακ Ντελόρ, του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, του Ρομάνο Πρόντι. Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης είχε λάβει πρόσκληση για την εκδήλωση αλλά δεν κατέστη δυνατή η παρουσία του.
Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση:
ΑΠΟ NEWS ON DEMAND
ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ: ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΙΑΣΜΟΥ – ΠΑΡΟΝΤΕΣ «ΑΥΛΙΚΟΙ» ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ, ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ! ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΚΕΜΑΛ ΚΑΙ ΑΝΕΓΝΩΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ! ΤΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ;
ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ: ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΙΑΣΜΟΥ – ΠΑΡΟΝΤΕΣ «ΑΥΛΙΚΟΙ» ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ, ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ! ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΚΕΜΑΛ ΚΑΙ ΑΝΕΓΝΩΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ! ΤΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ;
1.000- 1500 μουσουλμάνοι από την Ξάνθη και την Κομοτηνή βρέθηκαν στον ελληνικό δήμο Ιάσμου για τους εορτασμούς με την ευκαιρία των 100 χρόνων από την ίδρυση της τουρκικού κράτους! Η τουρκική φιέστα διοργανώθηκε από τον νέο δήμαρχο Ιάσμου Ιμάμ Τζανέρ, εκλεκτό του τουρκικού προξενείου, με την παρουσία και του βουλευτού Ροδόπης Φερχάτ Οζγκιούρ, στον οποίο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέθεσε προσφάτως χρέη αναπληρωτού τομεάρχη υγείας (!), αλλά και των ψευδομουφτήδων.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη δημιουργία του Τουρκικού κράτους, πραγματοποιήθηκε επετειακή εκδήλωση στον Ίασμο. Αναγνώστηκε μήνυμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
Παρουσία του ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ, του βουλευτή Ροδόπης Οζγκιούρ Φερχάτ και των εκλεγμένων δημάρχων Ιάσμου Ιμάμ Τζανέρ και Αρριανών Ερδέμ Χουσεϊν
Τον Μουσταφά Κεμάλ, γνωστό κι ως «σφαγέα» των Ελλήνων του Πόντου, τίμησαν «αυλικοί» του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, σε επετειακή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας 30 Οκτωβρίου στον Ίασμο.
Η τοποθεσία δεν επελέγη τυχαία, αλλά προκειμένου να προσελκύσει κόσμο τόσο από Ροδόπη όσο από Ξάνθη, με οικοδεσπότες τον Τούρκο πρόξενο Αϊκούτ Ουνάλ, τη σύζυγό του Ιλαϊντά Ουνάλ και το διπλωματικό επιτελείο. Παρόντες ήταν επίσης, εκπρόσωποι από τις καταργημένες τουρκικές νεολαίες Κομοτηνής και Ξάνθης, την άτυπη συμβουλευτική επιτροπή μειονότητας, υπό την προεδρία του ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερίφ και την παρουσία του ψευτομουφτή Ξάνθης Μουσταφά Τράμπα. Παρόντες ήταν, επίσης, ο βουλευτής Ροδόπης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Οζγκιούρ Φερχάτ, αλλά όχι ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ιλχάν Αχμέτ, οι βουλευτές Ξάνθης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Χουσεϊν Ζεϊμπέκ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Μπουρχάν Μπαράν, κι αρκετοί εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τους εκλεγμένους δημάρχους Ιάσμου Ιμάμ Τζανέρ και Αρριανών Ερδέμ Χουσεϊν να ξεχωρίζουν από τις παρουσίες της Ροδόπης.
Ο Ίασμος είναι από τα πλέον ιστορικά χωριά της περιοχής με 400 χρόνια ένδοξης ιστορίας, θρηνώντας θύματα από τους Βαλκανικούς, το ’40 αλλά και τον Εμφύλιο. Τώρα το ιστορικό αυτό χωριό αντιμετωπίζει μια ακόμη υπαρξιακή απειλή: την τουρκική επέλαση. «Ο δήμος δεν είναι μουσουλμανικός, αλλά στην πράξη συμπεριφέρεται ως ‘τουρκικός΄», ανέφερε κάτοικος της περιοχής, αποκαλύπτοντας ότι ο νέας Τούρκος πρόξενος ήρθε με 20 εκατομμύρια ευρώ στην βαλίτσα για να εξυπηρετήσει τους αλλότριους σκοπούς της Άγκυρας. Η μόνη λύση, λένε οι ειδήμονες, είναι να αλλάξει ο Καλλικράτης και να απαλλαχθεί ο δήμος Ιάσμου από τον δήμο Σώστη και αντ αυτού να ενωθεί με τα παραλιακά χριστιανικά χωριά, Καλλίστη, Φανάρι και Μέση. Μόνο έτσι θα επανέλθει η αναλογία 55% Χριστιανοί 45% Μουσουλμάνοι στον Ίασμο. Επίσης αναγκαία κρίνεται και η λήψις αντιμέτρων απέναντι στην τουρκική απειλή όπως η αποστολή ενός μικρού λόχου προκειμένου να επιθεωρεί την περιοχή και να μην δρουν οι Τούρκοι του προξενείου ανενόχλητοι όπως γίνεται τώρα.
Παρά τις προσδοκίες ορισμένων ότι ένεκα της βελτιώσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι προκλητικές αυτές αναφορές θα εξέλειπαν, ο τουρκικός αλυτρωτισμός είναι εδώ. Έτοιμος να εκδηλωθεί ανά πάσα στιγμή, υποστηρίζοντας με κάθε τρόπο τον ερντογανισμό και το αφήγημά του Σουλτάνου για τον «Αιώνα της Τουρκίας».
ΠΗΓΗ >> https://www.makeleio.gr
αρθρο απο ΒΑΛΣΑΜΟ ΨΥΧΗΣ
Προφητεία για την Κρήτη και την Ελλάδα. Ελληνοτουρκικός Πόλεμος – Μοναχός Γεννάδιος
Ο Μοναχός Γεννάδιος, όπως και πολλοί ασκητές της εκκλησίας, ήταν πνευματοφόρος και Χριστοφόρος.
Εξ αιτίας αυτής της θείας χάριτος επροφήτευε, έβλεπε οράματα και έκανε προβλέψεις, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης από τα παρακάτω που θα γραφούν.
Με αφορμή την μεγάλη αποστασία του ανθρώπου από τον Θεό, εδίδασκε, ότι έρχεται το τέλος του κόσμου, η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου:
Πρώτα θα παραχωρήσει ο Κύριος να γίνει παγκόσμιος πόλεμος, διότι ο κόσμος δεν μετανοεί. Ο πόλεμος αυτός θα είναι και ο τελευταίος, επειδή η καταστροφή θα είναι ολοκληρωτική.
Ένα μικρό κρατίδιο θα είναι η αφορμή του παγκόσμιου πολέμου. Ίσως το κρατίδιο αυτό να είναι η Κύπρος. Όταν έγινε ο κατακλυσμός του Νώε, οι άνθρωποι επνίγησαν εις τα νερά. Τώρα θα πνιγούν εις το αίμα.
Εις την Κωνσταντινούπολη θα γίνει μακελειό μεγάλο, και η θάλασσα θα κοκκινίσει από αίματα σφαγμένων ανθρώπων. Τριχρονίτικο δαμάλι (μοσχάρι) θα πλεύσει στο αίμα, όπως λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες. Τούτο δηλώνει την μεγάλη σφαγή, αιματοχυσία και καταστροφή που πρόκειται να γίνει. Ο ουρανός θα γεμίσει αεροπλάνα και θα ρίχνουν φωτιές (βόμβες) εις τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι τρομαγμένοι θα φωνάζουν «Παναγία μου…Παναγία μου…»! Ας φωνάζουν, ας φωνάζουν όσο θέλουν. Δεν θα τους βοηθάει κανείς. Διατί δεν μετανόησαν τόσον καιρό; Την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουν πάλιν οι Έλληνες, αλλά θα γίνει σκοτωμός μεγάλος. Μεγάλη καταστροφή θα πάθουμε εμείς οι Έλληνες από τις αμαρτίες μας. Πριν αρχίσει ο πόλεμος, θα φανεί ένας μεγάλος Σταυρός του Χριστού, εις τον ουρανόν επάνω από την Κωνσταντινούπολη.
Οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν, θα περάσουν τον Έβρο ποταμό, προκαλούντες παντός είδους καταστροφάς. Θα φτάσουν ως τα Εξαμίλια.
Έπειτα θα τους αντεπιτεθούμε, θα μας βοηθήσουν και άλλοι λαοί, (πιθανόν οι Ρώσοι ή οι Γάλλοι). Θα καταδιώξουμε τότε τους Τούρκους, θα καταλάβουμε την Πόλη και την Μικρά Ασία, που άλλοτε ήσαν Ελληνικά εδάφη. Οι Τούρκοι θα πάθουν μεγάλες καταστροφές, και θα καταδιωχθούν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά (κάπου στη Μέκκα, πρωτεύουσα της Αραβίας).
Από τον πόλεμο το ένα τρίτο του Τουρκικού πληθυσμού θα φονευθεί, το άλλο τρίτο θα καταδιωχθεί μέχρι την Κόκκινη Μηλιά, και το υπόλοιπον ένα τρίτο θα βαπτισθεί και θα γίνουν χριστιανοί. Αυτοί που θα βαπτισθούν θα κατάγονται από χριστιανικό αίμα.
Όσοι δηλαδή προέρχονται από Έλληνες, που δεν κατόρθωσαν να έλθουν εις την Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 και παρέμειναν ζωντανοί εις την Τουρκία.
Εκεί παραμένουν αρκετοί κρυπτοχριστιανοί και σήμερον, αλλά θα έλθει καιρός που θα φανερωθούν. Κατόπιν των παραπάνω γεγονότων οι Μεγάλοι, Ρωσία – Αμερική, θα συνορίζονται ποιος θα πάρει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της στρατηγικής θέσεώς της και θα είναι επικίνδυνη άλλη πολεμική σύγκρουσης μεταξύ των.
Δια να μην έλθουν σε τέτοια πολεμική σύγκρουση και να μην την πάρει μήτε ο ένας, μήτε ο άλλος, θα είναι και εκ Θεού να την δώσουν εις τους Έλληνες, εις τους οποίους και ανήκεν.
Το Ελληνικό Κράτος θα υποστεί μεγάλες καταστροφές. Θα τα βάλουν οι δικοί μας (οι Έλληνες) μεταξύ των και θα δημιουργηθεί πιθανόν εμφύλιος πόλεμος.
Και εδώ στην Κρήτη θα έλθουν οι Τούρκοι. Λένε πως η Κρήτη είναι δικής τους, πατρογονική. Θα ξεμπαρκάρουν οι Τούρκοι από το νότιο μέρος της Κρήτης, από τα Πρεβελιώτικα (Μοναστήρι Πρέβελη) και από το Μαριδάκι, από το χωριό Χόνδρος, κοντά στους Καλούς Λιμένες Ηρακλείου. Οι Τούρκοι θα κάνουν ένα πέρασμα και από τα μέρη που θα περνούν θα κάνουν γενική σφαγή και καταστροφή.
Στην Επαρχία Μεραμβέλλου Λασιθίου, θα γίνει μεγάλο μακελειό και καταστροφή. Το βογγητό και το κλάμα των ανθρώπων θα ακούεται από την Βουβάλα, βουνό στις Μελάμπες Ρεθύμνου.
Εις το τέλος της περιπέτειας αυτής, οι Τούρκοι θα νικηθούν και καταστραφούν οριστικά. Θα οπισθοχωρούν άτακτα και θα τους καταδιώκουν ακόμα και γυναίκες με τις ρόκες, με ασήμαντα δηλαδή μέσα.
Βέβαια θα υπάρχει Ελληνικός Στρατός εις την Κρήτη, αλλά δεν θα γίνει αντιληπτό σε ποιο σημείο θα ξεμπαρκάρουν οι Τούρκοι. Στο σημείο αυτό θα έχει πέσει και ομίχλη, κατά παραχώρηση Θεού, ακριβώς δια να αποβιβαστούν ανενόχλητοι και να μας τιμωρήσουν για τα αμαρτήματά μας.
Η Κρήτη θα βουλιάξει όχι από βόμβες**, αλλά από τις αμαρτίες μας. Δεν θα μείνει από αυτή τίποτα, εκτός από ένα ελάχιστο μέρος δι’ ανάμνηση ότι εδώ ήτο κάποτε η Κρήτη.
Εκατομμύρια χρήματα διατίθενται από τους ξένους δια να απομακρύνουν τους Έλληνες από την Ορθόδοξη πίστη και ιστορία τους. Αν, όμως, εγκαταλείψουν την πίστη τους, αυτό θα φέρει την καταστροφή τους.
Ό,τι έπαθαν οι Κύπριοι το 1974 από τους Τούρκους, που κατέλαβαν την μισή Κύπρο, τα ίδια θα πάθωμεν και εμείς, οι Έλληνες, εάν δεν επιστρέψωμεν εις τον Θεό.
Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι, ακονίζουν τα μαχαίρια, αλλά δεν ήλθε η ώρα, δεν το επιτρέπει ακόμα ο Θεός.
Υπομένει ο Θεός. Περιμένει την μετάνοιά μας.
ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ Γ΄ ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑ!
ΑΠΟ NEWS ON DEMAND
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΒΡΑΙΟΓΕΝΗΣ CORACHE.. ΚΑΙ ΣΙΓΗΤΗΣ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ..
TONIZOYME KAI ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΡΘΡΟΥ.. ΟΤΙ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΧΩΜΕΘΑ ΕΚΤΕΝΩΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΥΤΩΝ.. ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ΔΕ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΕΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΦΥΣΙΝ ΗΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΣ ΤΩ ΓΕΝΕΙ ΔΑΥΙΔ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ.. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΟΣΩΠΟΛΗΠΤΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΡΕΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.. ΑΜΗΝ ΑΛΗΘΩΣ!!!
| Δευ 6 Νοε, 9:37 π.μ. (πριν από 1 ημέρα) |  | ||
| ||||
Αδαμάντιος Κοραής: Το μίσος των Εβραίων για εμάς ξεπερνά και αυτό των Τούρκων – Ο Ρόλος Των Εβραίων Στην Επανάσταση Του 1821… Διαβάστε και φρίξτε… (έμάσαγαν τα αυτιά)
Αδαμάντιος Κοραής: Το μίσος των Εβραίων για εμάς ξεπερνά και αυτό των Τούρκων
Ο Ρόλος Των Εβραίων Στην Επανάσταση Του 1821… Διαβάστε και φρίξτε… (έμάσαγαν τα αυτιά)
Η κήρυξη της Επαναστάσεως Του 1821 αποδεικνύει πλέον και στον πιό κακοπροαίρετα καί δύσπιστο, την στάσι των Εβραίων έναντι των Ελλήνων. Τώρα πιά οι εβραίοι δεν είναι κατάσκοποι, φοροεισπράκτορες, προδότες, δολοφόνοι, όπως ήταν πρίν. Τώρα δρουν ομαδικά σαν Εβραίοι και σφάζουν τους Ελληνες. Γιά το ολοκαύτωμα των Ελλήνων από τους Εβραίους το 1821 δυστυχώς δεν γραφήκανε βιβλία. Οτι γνωρίζουμε το ξέρουμε από τα αξιόπιστα Απομνημονεύματα των Αγωνιστών Του 1821.
Τα παιδιά μας στο σχολείο μαθαίνουν για τις σφαγές, που διέπραξαν οι Τούρκοι. Γιά τα εγκλήματα των Εβραίων δεν τους λέγουν τίποτε. Παραδείγματος χάριν, από τα απομνημονεύματα του Λ. Κουτσονίκα {«Απομν. αγωνιστών 1821» τόμος 6ος, σελ. 91} μαθαίνουμε για την είσβολή των εβραίων στη Νάουσα: « …oi δέ θρασύδειλοι εχθροί του Χριστιανισμού Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης τρέχοντες, αυθορμήτως έγένοντο δήμοι, σφύζοντες ως ζώα τους ανθρώπους. Φρίκη κατελάμβανε πάσαν ψυχήν ζώσαν διά τάς τρομερωτάτας άνοσιουργίας αυτών, και έν τούτοις ουδεμία των βαρβάρων εκείνων ψυχών ελάμβανε το ελάχιστον αίσθημα οίκτου».Επί του αυτού θέματος διαβάζομεν αλλού {Χ. Στασινοπούλου: «Λεξικό Ελληνικής Επαναστάσεως 1821» τόμος Β, σελ. 65, λ. «Εβραίοι»} ότι: « Κατά την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου Τούρκου πασά, άποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών. Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής πόλεως ».
Μιά περιοχή της Ελλάδος που είχε επισύρει το έξαλλο μίσος των εβραίων ήταν η ηρωϊκή Χίος. Είναι ιστορικώς βέβαιον, ότι οι Ιουδαίοι προκαλέσανε την καταστροφή της από τους Τούρκους για να λεηλατήσουν τον πλούτο των πολυαρίθμων Χιακών εργαστηρίων. Επί πλέον συμμετείχαν και οι ίδιοι με τον φρικτότερο τρόπο στίς σφαγές. Ο αγωνιστής του 1821, γραμματεύς του Κανάρη και μετέπειτα βουλευτής Σύρου Ανδρέας Μάμουκας {1801 – 1884} έχει περιγράψει σαν αυτόπτης μάρτυς τα αίμοσταγή Εβραϊκά εγκλήματα. Η μανία των Εβραίων κατά των Ελλήνων βεβαιώνει « ήτο απερίγραπτος » παρακάτω λέγει, ότι δεν μπορεί να εκφράσει τον τρόπο με τον όποιο οι Ιουδαίοι μετεχειρίζονται τα νεκρά σώματα των Ελλήνων. Αξιοσημείωτον είναι ότι αποκαλεί τους Εβραίους
« μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον » και κατόπιν αναφέρει ότι οι Εβραίοι δεν συνεκινούντο πρό των γυμνών κρεμασμένων Ελλήνων, αλλά τους κατεκομμάτιαζαν « ως κρέας έν μακέλλω » {σφαγείον}. Η περιγραφή είναι πραγματικά ανατριχιαστική και μπορείτε να την διαβάσετε στο « Χιακόν Αρχείον » που έπεμελήθη ο Ίω. Βλαχογιάννης {τόμος 1ος, έκδ. «Αρχείων της Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας» Αθήναι 1924, σελ. 314-315}.
Σας παραθέτω μέρος του κειμένου: « Τών Εβραίων των πρό χρόνων ευρισκομένων επάνω εις τήν Χίον η μανία ήτον απερίγραπτος. Η επιθυμία ήν είχον άκούοντες και βλέποντες τάς καθ’ ήμέραν σφαγάς των Χριστιανών ήτον αχόρταστος, και ηύχοντο να μην ήθελε διασωθή κανείς, όταν έβλεπον μερικούς Χριστιανούς βαλμένους εις την σκοτεινήν φυλακήν, από την οποίαν ήλπίζετο να γλυτώσουν η κατά των ενεχύρων της χώρας οργή των ούτε διά στόματος είνε δυνατόν να έκφρασθή, ούτε διά γράμματος να έξηγηθή, και μάλιστα κατά του Ίερού Μητροπολίτου ηύχοντο να τοις παραδοθή από την διοίκησιν ζωντανός, διά να τον μεταχειρισθούν καθώς ήθελον εκείνοι, ως ουχί μίαν η δύο φοραίς, αλλά καθ’ ήμέραν τους άκουα να λέγουν. Η φαντασία σου λοιπόν άς κρίνη με ποίον τρόπον έμεταχειρίσθησαν τα των αθώων εκείνων νεκρά σώματα, όταν τοις έσυγχωρήθη από την διοίκησιν να τα κατεβάσουν από την άγχόνην, άλλα την ιδίαν έκείνην ήμέραν και άλλα την έρχομένην. Ούτ’ εγώ ο ίδιος όπου έγινα αυτόπτης να σ’ εκφρασθώ κατ’άξίαν {δεν} δύνομαι. Δεν είναι ούτε θαύμα, ούτε υπερβολή, όπως αν το φρόνησης. Διότι εάν τον ίδιον Κύριον της δόξης έσταύρωσαν, πόσον περισσοτέραν σκληρότητα έπρεπε να δείξωσιν εις τους αυτόν σεβόμενους, και μάλιστα εις ανθρώπους ενός έθνους, από το όποιον δεν άπελάμβανον παρ’ ύβρεις και ονείδη πάσας τάς ημέρας, ως είναι και μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον εις ανθρώπους, λέγω, κατά των οποίων πρίν συλληφθή είναι προσεκολλημένον έμφύτως το άσπονδον μίσος του. Κρίνε σύ με ποίαν σκληρότητα έτραβήχθησαν γυμνά διά να ριφθώσιν εις την θάλασαν, άμοιρα της συμπαθέστατης εις την ανθρωπότητα ταφής και των θρησκευτικών εθίμων. Ώς και οι είς τους οποίους έσώζετο όλίγη συμπάθεια Τούρκοι τα έσυμπόνεσαν, διότι οι έκ του κοινού των λαού, είς όσους δεν υπήρχε το της φύσεως συμπαθητικόν, άλλ’ η κτηνώδης εκδικητική μανία, άφησαν έπί ημέρας ύστερον κρεμάμενα είς έν των εκεί πλησίον της Καινούριας βρύσεως δένδρων σώματα τινα από τα των ιδίων ενεχύρων, ενώ τα λοιπά είχον συγχωρήσει είς τους καταράτους Εβραίους να τα κατεβάσωσι και τα ρίψωσιν εις την θάλασσαν. Ουδέ ούτω δε κρεμάμενα γυμνά έκαμψαν την σκληρότητα των, επειδή ενώ παραπορεύομενοι έβλασφήμουν την θείαν πίστιν και έσατύριζον τον χριστιανισμόν δεν έλειψαν και νά τα κατακομματιάσουν ώς κρέας έν μακέλλω ».
|><|<>|<>|
Μόλις πριν διαβάσατε άλλην μίαν άπόδειξιν της Eβραϊκής προσφοράς στον Ελληνισμό. Οι σύγχρονοι « Ιστορικοί » παραλείπουν να αναφέρουν ότι μαζί με τους Τούρκους έφθασαν στην Χίον Εβραίοι από την Σμύρνη και από άλλα μέρη ένοπλοι, για να συμβάλουν στο όλακαύτωμα των Χίων. Ο Μάμουκας που έζησε τα γεγονότα {ήχμαλωτίσθη και έδραπέτευσε} καταγγέλλει τους Εβραίους, το « Χριστιανόμαχον τούτο έθνος » που με « άσπονδον μίσος » ώρμησε στην Χίον διά να « κουρσεύση και να λεηλατήση και νά καταστρέψη ότι δυνηθή… »! {ένθ. άνωτ. σελ. 307}. Μου είναι ευκολώτατο να γεμίσω τόμους με ανάλογα περιστατικά είτε ομαδικά, είτε ατομικά. Τα τελευταία είναι έντονώτερα διότι έχουν το προσωπικό στοιχείο. Δηλαδή όταν διαβάζομεν γενικά περί « τρομερώτατων ανοσιουργιών » ή περί « σώματος δημίων και βασανιστών » μειούται η έντύπωση λόγω του απρόσωπου. Στίς ατομικές περιπτώσεις προβάλλει το μαρτύριο σ’ ολόκληρο το φοβερό του μέγεθος. Γιά να γίνω σαφέστερος αντιγράφω από το λεξικό που προανέφερα και το οποίον συστήθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στα σχολεία: « Γρηγόριος. Επίσκοπος Κορώνης. Φιλήσυχος και μαλακός άνθρωπος, δεν ήταν οργανωμένος στη Φιλική Εταιρεία και θεωρούσε ότι δεν είχε φτάσει ο καιρός να ξεσηκωθούν oι Ελληνες κατά των τυράννων τους. Oι Τούρκοι τον κράτησαν ως όμηρο στο κάστρο της Κορώνης, που σε λίγο πολιορκήθηκε από τους Ελληνες. Μαζί του είχαν κρατήσει και τον διάκο του κι ένα παπά. Τέλος Ιουλίου δέ, του 1821, οι Εβραίοι που ήσαν στο κάστρο, άφού πρώτα τον βασάνισαν, κομμάτιασαν τον Γρηγόριο και πέταξαν κάτω από το κάστρο τα κομμάτια του, φωνάζοντας στους Ελληνες: « Ελάτε βρέ Ρωμηοί να πάρετε κρέας από το Δεσπότη σας, να φάτε ». Την ίδια ώρα θανάτωσαν, βασανίζοντας τους, και τό διάκο και τόν παπά και τους πέταξαν κι αυτούς από το κάστρο. Oi Ελληνες μάζεψαν τους κατακρεουργημένους κληρικούς και τους έθαψαν. {ένθ. άνωτ. τόμος Α’, σελ. 435, λ. «Γρηγόριος»}. Τέτοια απαίσια επεισόδια υπάρχουν άφθονα.
|><|<>|<>|
Νά ακόμη ένα {ένθ. άνωτ. σελ. 383, λ. «Γκελμπερής»} Γκελμπερής Αναγνώστης ή Κελπερής. Αγωνιστής από την Κυνουρία. Επολέμησε ως μικροκαπετάνιος κατά το 1821. Στήν έφοδο που έγινε κατά τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου 1821 κατά του Αναπλιού και απότυχε, είχε πάρει μέρος και ο Γκελμπερής. Μιά μπάλα κανονιού του έσπασε το ένα πόδι στο μερί, και δεν μπορούσε να φύγη. Εβρήκαν οι Τούρκοι τον πήραν μέσα στ’ Ανάπλι. Ο θάνατος του ήταν μαρτυρικός.
Ο Φωτάκος αναφέρει τα εξής: « Oi δέ Εβραίοι δια να δείξουν εις τους Τούρκους, ότι έχουν το αυτό πάθος με αυτούς κατά των Ελλήνων, τον έσυραν εις τους δρόμους της πόλεως και ενόσω έζη του έκαμαν μύρια μαρτύρια, εμπαιγμούς και ύβρεις, και μάλιστα τινές έξ αυτών έμάσαγαν τα αυτιά του, τάχα ότι έκινούντο από ύπερβολικόν πάθος και διά να ευχαριστήσουν τους Τούρκους. Αφού δέ άπέθανεν ο Κελμπερής, έπειτα τον έρριψαν εις την θάλασσαν ». Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στα « Απομνημονεύματα » του Φ. Φωτάκου {εκδ. « Μπούρας » τόμος Α’ σελ. 252 κ.ε.}.
Πιστεύω ότι κάθε Έλλην οφείλει, να γνωρίζη λεπτομερώς την τραγωδία του Εθνομάρτυρα Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε’ όπου οι Εβραίοι δείξανε τα πραγματικά τους αίσθήματα, προς τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Στά «Απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821» {έκδ. « Κοσμαδάκη » τόμος 7, σελ. 221-228} περιλαμβάνεται άφήγησις, που κάνει ένας αμόρφωτος Έλλην, αυτόπτης όμως μάρτυς των τραγικών συμβάντων. Από το λεξιλόγιο συμπεραίνεται ότι επρόκειτο περί «Επτανησίου».
« Τήν αυτήν βραδιάν έφώναζαν, εις το Σταυροδρόμη είς όλους τους δρόμους φωτιά οι Τούρκοι διά να δοκιμάσουν πάλιν τους Γραικούς, το δέ πρωί επάϊσαν είς τα τάουλα είς την έκκλησίαν επί λόγου ότι έχουν άρματα κρυμένα είς το άλτάρη, και έκρέμησαν, και άνοιξαν και τα μνημούρια και δεν ηύραν μόνον κόκαλα, έγκρέμησαν και την έκκλησίαν του Γενεί Μαχαλά έκαψαν και το Παλουκλή και τον έσκέπασαν όπου δεν φαίνεται Πέτρα. Εγινεν έπειτα ένα κομπλότο από Τούρκους Νέους από χρονών 15 και 20. Εχοντας και Εβραίους μαζύ των με σημαίες είς το χέρι, φωνάζοντες Προσταγή του σουλτάνου να κόψουν τον Ραγιάν τρέχοντες είς τάς εκκλησίας, επάϊσαν είς την Παναγίαν, εγρυσκέπη δεν άφησαν άλλο μόνον τείχους, τον Αγιον Νικόλαον είς το τζουπελή επάϊσαν και στους σιλιβριπούς είς Ετερνέκαπη, το ίδιον και είς το Μουχλιόν το δέ βλαχσεράϊ εκκλησία την έκαμαν γής την έκκλησίαν από τα Εξη Μάρμαρα του άβγες κιωϊ, και τον Αγιον Ιωάννη το Μετόχι το άγιοταφίτικον. Επάτησαν το Πατριαρχείον έφυγεν ο πατριάρχης από τό παράθυρον, έσκότωσαν έναν Αρχιμανδρίτην την δέ έκκλησίαν Πατριαρχείον δεν μπόρεσαν να την ανοίξουν, αύταίς όλαις η έκκλησίαις είναι με σι- δερένιαις Πόρτες είς αύτάς τας εκκλησίας τάς ικόνας είς το Παλτά τα σκέβη εις τα τζουβάλια, τούς Πολυελαίους κομάτια, οί δέ Εβραίοι είχαν τζουβάλια, τους Πολυελαίους κομάτια, οι δέ Εβραίοι είχαν τζουβάλια και έσκυζαν τα Ευαγγέλια και άλλα βιβλία και τα έφόρτωνουνταν, τα οποία έμεταχειρίζονταν εις χρύσιν πραγμέντων εις τάς ημέρας αύτάς εις τα χριστιανικά τα άσπήτια γιαλη δεν άφησαν, οι δέ Εβραίοι και αυτοί με ταις Πέτραις Περιπέζοντας τους χριστιανούς πολλούς έτύφλωσαν πολλούς έσκότωσαν θρύνος μέγας, πολαίς γκαστρωμένες αποβάλθησαν τάς δέ άλλας εκκλησίας με δόσιν γρόσια εις τους Γιαννιτζάρους εδιαυθέντευσαν, οι δέ Τούρκοι όπου έβλεπαν τα παιδιά τους και έκαμαν αυτά τα έδιδαν κουράγιον αλαλαγμός και θρύνος και το κουβέρνο έσιώπα εις όλα αυτά οι Εβραίοι έφώναζαν άπόστάται Γραικοί του σουλτάνου και άπειραις ύβρισίαις…» Τήν ήμερα που οι Τούρκοι έπιασαν τον Πατριάρχη και του πέρασαν την θηλειά στο λαιμό, ο ανώνυμος αυτόπτης μάρτυς σημειώνει: « αμέσως τον πέρασαν την θηλειάν είς τόν λαιμόν, οι δέ Τούρκοι, ήτον περισσότεροι από τέσσαραις χιλιάδες, να μήν τύχη οι Γραικοί και τον πάρουν, εκείνη η ήμερα ο τρόμος και ο φόβος ποίος να Πρωτοκριφθή μόνον οι Εβραίοι είς το μέσον, καί έπερίπεζαν αυτόν μετά τρεις ώραις άπέρασεν ο σουλτάνος, ινκόνητος να ίδή αυτόν ίδιον έκρέμασαν, και έλαβεν μεγάλην εύχαρίστησιν την ιδίαν ημέρα το πάσχα…» Όλοι λοιπόν τρέχανε ποιος να πρωτοκρυφθή και μόνον οι Εβραίοι « εις στο μέσον ». Κατόπιν οι Ιουδαίοι κλείσανε την αυλαία της τραγωδίας με την ακόλουθη αποτρόπαιη πράξι τους: «Τήν τρίτην ήμερα οι Εβραίοι έδωσαν τον τζελάτι γρ: 800: και τους έδωσεν το σώμα αυτός διά κατεσχύνη, οι οποίοι Εβραίοι τον ετραβούσαν από τον λαιμόν μέσα εις τους δρόμους φωνάζοντες, ας κατέβη ο Χριστός σου να σε αναστήση περιπέζοντας, έπειτα τον έριξαν εις την θάλασσαν κατά την συνήθειαν. δένοντες Πέτραις διά να βουλήση…»
Η ιστορία διέσωσε τα ονόματα των Εβραϊκών καθαρμάτων που ιεροσυλήσανε στον νεκρό Πατριάρχη μας: « Τρεις εβραίοι, ο Μουτάλ, ο Μπιταχί και ο Λεβύ, πήραν τον νεκρό του πατριάρχη και τον έσουρναν στους δρόμους της Πόλης » {Χ. Στασινόπουλος: «Λεξικό Ελληνικής Επαναστάσεως 1821» τόμος Β’ σελ. 64, λ. «Εβραίοι»}. Ο εβραϊσμός ολόκληρος ξεσηκώθηκε το 1821 εναντίον του Ελληνισμού. Εσφαζαν η πουλούσαν δούλους τους αιχμαλώτους η τους ομήρους που κρατούσαν οι Τούρκοι.
Ο Μιχ. Οικονόμου διηγείται: « Τάς τοιαύτας δε απάνθρωπους και οικτρός σφαγάς πένθιμους σκηνάς και ανεκδιήγητους ωμότητας κατά τάς του Πάσχα ημέρας και άλλοτε άναιτίως όλως γινομένας, προκαλούμενος δέ διά συκοφαντίας των μισοχρίστων Ιουδαίων η τινών άλλων μισελλήνων επί απλοίς και ψεύδεσιν ύποθέσεσιν, η προ vcφάσεσιν, έν τε Βυζαντίω, έν Σμύρνη, έν Κώ, έν Κρήτη, έν πάσαις ταις νήσοις και αλλαχού όπου ήσαν κάτοικοι τήν έλληνικήν γλώσσαν πάτριον έχοντες και την ανατολικήν θρησκείαν πρεσβεύοντες, η ταύτης λειτουργοί όντες, επιχαιρεκάκως εθεώντο, ού μόνον οι μισόχριστοι Ιουδαίοι, αλλά και άλλοι τίνες μισέλληνες δυστυχώς καυχώμενοι, ότι είναι και αυτοί χριστιανοί… Εφεώρα δέ τα γινόμενα και ο παντέφορος οφθαλμός του μακροθυμούντος Θεού ». {«Απομν. Αγωνιστών 1821» έκδ. «Κοσμαδάκη» τόμος 14ος σελ. 90}.
Προηγουμένως για τον Πατριάρχη μας, ο Μιχ. Οίκονόμου έγραψε {ένθ. άνωτ. σελ. 70}: « Ο νεκρός έμεινε κρεμάμενος έπί τρεις ημέρας ως διά να βεβαιωθή και πασίγνωστος γίνη η νέκρωσις αυτού, μεθ’ ό παρεδόθη τοις φανατικοίς έχθροίς του χριστιανισμού Ίουδαίοις εις περιύβρισιν, όνειδος καί έξουθένωσιν, ύπό των όποιων και συρθείς εις τάς βορβορώδεις οδούς, ως τι θνησιμαίον μέ αυτό το της αγχόνης σχοινίον, συνδεθέντος είς αυτό και βάρους τινός μεγάλου, έρρίφθη είς την θάλασσαν και έβυθίσθη, ίνα διά της άφανείας και λησμονηθή».
Ο Ιστορικός Σπ. Τρικούπης {«Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» έκδ. «Χ. Γιοβάνη» Αθ. 1978 τόμος Α,σελ. 87} σημειώνει: « Ήλθον τότε προς τον άγχονιστήν έβραίοι καί λαβόντες την άδειαν του κατά τίνα δέ καί φιλοδωρήσαντες αυτόν έδεσαν τους πόδας του λειψάνου, τα έσυρε από των πατριαρχείων μέχρι του Αίγιαλού και του Φαναριού χλευάζοντος και βλασφημούντες και το έρριψαν εις την θάλασσαν… »
Η εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ {τόμος σελ. 676, λ. «Γρηγόριος»} διεκτραγωδεί τα γεγονότα ως εξής: « Αποβιβασθείς έγονυπέτυσε και άφού προσηυχήθη έτεινε τον τράχηλον είς τον δήμιον, νομίζων ότι εκεί έμελλε ν’ άποκεφαλισθή. Αλλά διά λακτισμάτων και ύβρεων έξηναγκάσθη να σηκωθή οδηγηθείς είς παρακείμενον καφενείον, όπου ανέμενε περίτην ήμίσειαν ώραν μέχρις ού ο δήμιος μεταβή είς άνεύρεσιν σχοινίου. Μετά ταύτα υποβασταζόμενος ύπό Τούρκων στρατιωτών, ο γέρων πρωθιεράρχης ώδηγήθη ύπό τους άγροίκους προπηλακισμούς Τούρκων και Εβραίων προς την μεσημβρινήν πύλη ν των Πατριαρχείων, έκ της οποίας έδέθη η αγχόνη. Ο πατριάρχης παρηκολούθει όλην αυτήν την διαδικασίαν προσευχόμενος. Ακολούθησε ο δήμιος, άφού του αφήρεσε το έγκόλπιον, το έξωτερικόν ράσον, το κομβολόγιον καί ό,τι εύρεν έπ’ αυτού, διέταξε ρωμαλέον άχθοφόρον να τον σήκωση επί των ώμων του, ο ίδιος δέ αναβάς έπί κλίμακος περιέβαλε τον τράχηλον του πατριάρχου διά βρόχου και άφήκεν αυτόν μετέωρον. Μετ’ ολίγας στιγμάς περί την 3ην μ.μ. παρέδιδε το πνεύμα ο έθνομάρτυς πα- τριάρχης, άγων το 76ον έτος της ηλικίας του. Οι παριστάμενοι Τούρκοι και Εβραίοι έλιθοβόλουν το αίωρούμενον λείψανον πρό του οποίου διήλθον όχι μόνον ο μέγας βεζύρης αλλά και ο ίδιος ο σουλτάνος Μαχμούτ, κατά διαταγήν του οποίου το λείψανον έμεινεν έκεί έπί τρεις ημέρας κρεμαμένον και φέρον έπί του στήθους το φιρμάνιον περί της είς θάνατον καταδίκης. Κατά το φιρμάνιον αυτό ο πατριάρχης Γρηγόριος εθεωρήθη καθ’ όλα τα φαινόμενα συμμέτοχος της Επαναστάσεως, διότι κατήγετο έκ Πελοποννήσου, όπου αύτη εξερράγη ». Ταυτοχρόνως ο σουλτάνος διέτασσε τον φόνον και άλλων αρχιερέων, των οποίων ύπωπτεύετο την δράσιν. Ο διαδεχθείς τον Γρηγόριον εις τον οίκουμενικόν θρόνον Ευγένιος είς μάτην προσεπάθησε να εξαγόραση και θάψη το λείψανον του έθνομάρτυρος. Τήν 13 Απριλίου το λείψανον παρεδίδετο αντί 800 γροσιών εις Εβραίους, οι όποιοι χαιρεκακούντες έσυρον αυτό διά των οδών της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της παραλίας του Κερατίου κόλπου, όπου το έρριψαν εις την θάλασσον αφού του προσέδεσαν ογκώδη λίθον. Αποκοπέντος όμως του κρατούντος τον λίθον σχοινιού, το λείψανον έπέπλευσε και γενόμενον άντιληπτόν ύπό του Κεφαλλήνος Μαρίνου Σκλάβου, πλοιάρχου του ύπό ρωσσικήν σημαίαν πλοίου « Αγιος Νικόλαος », ανεσύρθη την 16ην Απριλίου ».
Στόν « Συναξαριστή Νεομαρτύρων » {εκδ. «Ορθοδόξου Κυψέλης» Θεσ/νίκη 1984, σελ. 439 – 442} περιγράφεται η θυσία του Ίεράρχου: « Επειδή η οδός ήτο άνωφερής και ο γέρων Πατριάρχης, συντετριμμένος ών έκ των ταλαιπωριών, δεν ήδύνατο να βαδίση, ύπεβαστάχθη ύπό δύο τούρκων στρατιωτών και ούτω διήλθε διά μέσου του κατακλύσαντος τον περί το Πατριαρχείον χώρον και την αύλήν αυτού τουρκικού και ιουδαϊκού όχλου μέχρι της πύλης του Πατριαρχείου ». Εκεί ο δήμιος « βοηθούμενος από πολυαρίθμων Ιουδαίων » ετοίμασε την άγχόνην.
Εν τω μεταξύ: « Ο Πατριάρχης ίστατο κατά την τραγικήν έκείνην σκηνήν, σιωπηλώς προσευχόμενος και έχων κεκλιμένην την κεφαλήν επί του δεξιού ώμου. Ατάραχος και μετά χριστιανικής γαλήνης ύφίστατο το ηθικόν εκείνο μαρτύριον ». Τελικά ένας « ρωμαλέος αχθοφόρος » …ύψωσεν αυτόν έπί των ώμων προς τον έπί της κλίμακος ίστάμενον δήμιον, όστις περιβολών τον τράχηλον αύτού διά του βρόχου, άφήκεν αυτόν μετέωρον, έν μέσω των άλλαλαγμών μέν των τούρκων και Ιουδαίων… Oi τούρκοι και ιουδαίοι έρριπτον λίθους έπί το αίωρούμενον έκ της αγχόνης λείψανον αύτού, βλασφημούντες και λοιδορούντες…» Η τραγωδία έκλεισε με την έπονείδιστη εβραϊκή πράξι της άγοράς του πτώματος του Πατριάρχου. Σημειώστε ότι για το άνοσιούργημα συνεστήθη είκοσαμελής εβραϊκή επιτροπή! η όποια κατόρθωσε να πάρη αυτή το πτώμα του Πατριάρχου κι όχι ο Πατριάρχης Ευγένιος, που πλήρωσε για να το θάψη.
« Το λείψανον του Γρηγορίου έμεινε κρεμάμενον έπί τρεις ημέρας, μάτην δέ προσεπάθησεν ο Πατριάρχης Ευγένιος να εξαγόραση αυτό και θάψη. Tη 13η Απριλίου είκοσαμελής επιτροπεία Εβραίων δι’ 800 γροσίων ήγόρασε το λείψανον παρά του δημίου, όστις παρέδωκεν αυτό εις την διάθεσιν του άπανταχόθεν της Κων/πόλεως συρρεύσαντος εβραϊκού όχλου. Ούτος δέ προσδέσας το άπογυμνωθέν μέν αλλά φέρον τον βρόχον λείψανον του ίερομάρτυρος από των ποδών, μετά κραυγών χαράς καί αρών κατά της χριστιανικής θρησκείας έσυρεν αυτό άνά τάς οδούς… Ούτω φρικωδώς λίαν έβλεπε τις τα σώματα του τε Πατριάρχου και των λοιπών μαρτύρων, μολυνόμενα διά χειρών βέβηλων, συρρόμενα εντός του πηλού των ρυάκων και χρησιμεύοντα ως παίγνιον του αγρίου μίσους των απογόνων του θεοκτόνου λαού…» {Ινθ. άνωτ. σελ. 763}.
Η ίδια τύχη περίμενε τον Αρχιεπίσκοπο Αίμου Κύριλλον, τον Αρχιεπίσκοπον Εφέσσου Εύγένιον, τον Αρχιεπίσκοπον Ανδριανουπόλεως Δωρόθεον, εκατόν ογδοήκοντα πέντε έξάρχους και ηγουμένους και άγνωστος αριθμός ιερέων έδολοφονήθησαν, έξ αιτίας των εβραίων.
Ο Αναστάσιος Γούδας, {«Παράλληλοι βίοι των έπί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών» Αθ. 1869-1876 και εις «Λεξικόν Νεομαρτύρων», «εκκλησιαστικές εκδόσεις» Αθ. 1972 σελ. 136} αναφέρει ότι: « πλήθος Ιουδαίων ως χείμαρος ώρμησε έπί το κρεμάμενον ιερόν λείψανον. Οι μέν έπτυαν αυτό κατά πρόσωπον, άλλοι εχλεύαζον διά των απρεπέστατων φράσεων και άλλοι εξύβρισαν… έσυρον το λείψανον, δι’ όλων των ρύπων και ακαθαρσιών της όδού…».
Και ένώ όλες οι ιστορίες περιγράφουν το φρικιαστικό τέλος του Πατριάρχου επαναλαμβάνω ότι μόνο στα Ελληνικά σχολεία δεν διδάσκεται η αλήθεια. Γιά παράδειγμα στην « Ελληνική Ιστορία των νεωτέρων χρόνων » {εκδ. «Όργανισμού Εκδόσεως Σχολικών βιβλίων» της ΣΤ’ δημοτικού, σελ. 69} « ιστορικοί συγγραφείς » Ν. Διαμαντοπούλου και Α. Κυριαζοπούλου, χωρίς ντροπή αποσιωπούν τελείως τον ρόλο των εβραίων. Γιατί; Παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο γράφουν ότι « η λαϊκή μούσα θρηνώντας το θάνατο του Πατριάρχη μοιρολογάει » και παραθέτουν το λαϊκό μοιρολόι με τους στίχους « Εκεί πού ελειτούργαε κι εύλόγαε το γένος – πλακώνουν οι Γενίτσαροι και οι Όβρηοί αντάμα »! Οι ίστορικοί και η λαϊκή μούσα μιλούν για « Όβρηούς », αλλά τα σχολικά βιβλία τους έχουν δώσει συγχωροχάρτι. Γιατί; Μιά τέτοια ύποδούλωσι των νεοελλήνων « Ιστορικών » έναντι του εβραϊσμού και σε βάρος του Ελληνισμού δεν μπορεί να περάση απαρατήρητη από τους σκεπτόμενους Ελληνες, δεν πρέπει να περάσει ατιμώρητη. Εσεται ήμαρ…Αναρίθμητοι ήσαν οι ιεράρχες της Ορθοδοξίας για τον φόνο των οποίων ευθύνονται οι Ιουδαίοι. Επώνυμοι και ανώνυμοι Ελληνες ίερείς σκοτώθηκαν από τους έβραίους, με βασανιστήρια φριχτά.
Προς περαιτέρω αποκάλυψη, άν και δεν χρειάζεται, της εβραϊκής συμπεριφοράς κατά την Τουρκοκρατία, επικαλούμαι τις διαπιστώσεις του Μητροπολίτου Κορίνθου Παντελεήμονος, ο όποιος στο βιβλίο του « Εβραίοι και Χριστιανοί » {εκδ. «Πνοή» Κόρινθος 1980, σελ. 26} σημειώνει: « Οι Εβραίοι συκοφαντούσαν αλύπητα και συνεχώς τους Χριστιανούς στους Τούρκους, έπαιρναν μέρος στους βασανισμούς των Χριστιανών από τους Τούρκους, αποτελείωναν τους Χριστιανούς νεομάρτυρες και εθνομάρτυρες και προέβησαν σε εξευτελισμούς, γενικά των νεκρών σωμάτων τους. Ενδεικτικά μέσα στα πολλά αυτά γεγονότα αναφέρω τις πασίγνωστες πράξεις τους που έκαναν για το μαρτύριο και κατά το μαρτύριο του Κοσμά του Αιτωλού και για το μαρτύριο και κατά το μαρτύριο του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Στήν Επανάσταση του 1821, όπως λέγουν τα κείμενα και οι πηγές, αποδεικνύεται ότι ήσαν υπέρ των Τούρκων, κατά των επαναστατημένων Ελλήνων και τους πρόδιναν όσο μπορούσαν περισσότερο στους Τούρκους, τους υπόσκαπταν δέ με κάθε μέσο όπου και όπως τους δινόταν η ευκαιρία ».
Τα ανωτέρω δεν τα λέγει κάποιος άντιεβραίος, αλλά ενας εν ενεργεία Μητροπολίτης, που φυσικά δεν μπορεί να τον « κατηγορήση » κανείς για ναζισμό, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι εβραίοι εναντίον όσων τους καταγγέλουν. Ηθελα να ήξερα, όμως, γιατί αυτές τις αλήθειες τις κρύβουν στήν σχολική έκπαίδευσι; Δέν απαιτείται να είναι κανείς ευφυής, για να καταλάβη ποιοί φροντίζουνε να άπαλειφθούν τα Ιστορικά γεγονότα και έτσι τα Ελληνόπουλα να μη μαθαίνουν την αλήθεια. Κάποτε όμως γι’ αυτή την εκπαιδευτική αποπληροφόρησι θα ζητηθούν ευθύνες, από τους εβραιόπληκτους συγγραφείς των σχολικών βιβλίων. Κάποιοι θα πληρώσουν ακριβά την έβραιοδουλεία τους.Αν πάρετε το ογκώδες σύγγραμμα « Συναξαριστής Νεομαρτύρων » {1400-1900 μ.Χ.} της εκδόσεως « Ορθοδόξου Κυψέλης » {Θεσ/νίκη 1984} θα δήτε πόσοι Αγιοι και ίερομάρτυρες της εκκλησίας μας έβασανίσθησαν και πέθαναν έξ αιτίας των συκοφαντιών των εβραίων. Τα επεισόδια δεν είναι μεμονωμένα, αλλά ατελείωτα και δείχνουν το εβραϊκό μίσος, κατά των Ελλήνων. Μπροστά στους εβραίους οι Τούρκοι ήσαν ήπιώτεροι, διότι παρά τις εβραϊκές συκοφαντίες οι διάφοροι μπέηδες η αγάδες δίνανε στους κατηγορουμένους την ευκαιρία να σωθούν, αν άλλαξοπιστήσουν. Παραθέτω τρία αυτούσια παραδείγματα για να σχηματίσετε προσωπική γνώμη. Πρώτον, ο Αρχιερεύς ίερομάρτυς Γαβριήλ
« και έτυχε να βαπτίση έναν Εβραίον οπου έπίστευσεν εις τον Χριστόν, oι εκείσε ευρισκόμενοι Εβραίοι, ως χριστιανομάχοι, επήγαν είς τον βεζύρην, όντα τότε μετά του βασιλέως είς την Προύσσαν, και έκατηγόρησαν ψευδώς τον αρχιερέα, ότι έβάπτισεν έναν Τούρκον. Ο δέ βεζύρης στένοντας έμπροσθεν του τον Αγιον του λέγει με μεγάλον θυμόν επειδή έτόλμησες να βάπτισης Τούρκον, είσαι άξιος θανάτου και πρέπει να κρεμασθής, έξω μόνον άν θέλησης να τουρκίσης, και ούτω να σου χαρίσωμεν την ζωήν και να σε αξιώσωμεν μεγάλης τιμής και δόξης, είς τρόπον οπού να γίνης μέγας και πολύς είς όλον το βασίλειον. Ταύτα άκουσας άνελπίστως ο αοίδιμος, χωρίς να δειλιάση παντελώς άπεκρίθη: Οτι μέν έγώ δεν έβάπτισα Τούρκον και ψευδώς με κατηγορούν οι Εβραίοι από την κακίαν τους, είναι φανερόν τοις πάσι, και εσείς οι ίδιοι το γνωρίζετε και το ήξεύρετε πολλά καλά, ότι αυτό το γένος των Εβραίων άνωθεν και έξ αρχής μας κατατρέχουν και καθώς έθανάτωσαν τον Κύριον ημών Ίησούν Χριστόν, τοιουτοτρόπως και ημάς τους Χριστια- νούς, άν ήτον είς την έξουσίαν τους, όλους να μας έθανάτωσαν ».
Ο Βεζύρης του πρότεινε να γίνη Τούρκος για να σωθή. Ο Γαβριήλ αρνήθηκε και στις 3 Δεκεμβρίου 1659 άπηγχονίσθη. {ενθ. άνωτ. σελ. 184}. Δεύτερον, ο άγιασθείς μάρτυς Ιωάννης έκ Θάσου « ο οποίος εργαζότανε σ’ ένα ράπτη στην Κωνσταντινούπολη… Και μίαν ήμέραν τον έστειλεν ο μάστορας του να άγοράση ράμματα παρά τίνος Εβραίου, και δυσαρεστών έφιλονείκει μετά του Εβραίου του πωλούντος αυτά. Ετυχε δέ κατά την ώραν έκείνην να φωνάζη ο χότζας επάνω είς τον μιναρέν έν τη ώρα του μεσημεριού, κατά την συνήθειαν των τούρκων. Ο δέ μιαρός Εβραίος, καιρού δραξάμενος, έλεγε τόσον προς τον κράζοντα, όσον και προς τους άλλους Αγαρηνούς δεν άκούετε το παιδίον τούτο πώς υβρίζει την πίστιν σας και το προσκύνημα σας; εκείνοι δε ως ήκουσαν, έπίστευσαν εις του Εβραίου τα λόγια και λαβόντες τόν παίδα, τον έδειραν ανηλεώς, και φέροντες τον εις τον βεζύρην, έμαρτύρησαν, πώς ύβρισε την πίστιν τους, το δε παιδίον ώμνυεν, ότι το έσυκοφάντησεν ο Εβραίος ». Και σ’ αυτόν ο Βεζύρης είπε « έλα να γίνης Τούρκος να γλυτώσης την ζωή σου ». Αρνήθηκε και απεκεφαλίσθη {ένθ. άνωτ. σελ. 193}.
Τρίτον, ο Αγιος Συμεών ο Τραπεζούντιος έκ κακής του τύχης διήρχετο στην Κωνσταντινούπολιν από ένα σημείον, όπου είχε προηγηθή συμπλοκή μεταξύ Ελλήνων και εβραίων, είχε δε τραυματισθή κάποιος εβραίος. Οι Ιουδαίοι άρπάξανε τον ανύποπτο Συμεώνα και: « βοώντες και κράζοντες ότι ούτος είναι οπού τον έκτύπησε, και ούτω παρέδωκεν τον εύλογημένον Συμεών είς τους φύλακας, οίτινες τον επήγαν εις τον βεζύρην, είς τον όποιον έβγήκαν και μαρτύρησαν ψευδώς τινές Εβραιότουρκοι πώς είδον τον Συμεών ότι έκτύπησε τον Εβραίον. Εγινε λοιπόν απόφασις παρά του κριτού να φυλάγεται ο Συμεών είς την φυλακήν τεσσαράκοντα ημέρας, και άν άποθάνη ο Εβραίος να θανατώσουν και τον Συμεών, είδε και ζήση να πληρώνη τα ιατρικά και να ελευθερώνεται, έζησε λοιπόν ο Εβραίος πλείονας των τεσσαράκοντα ήμερων και εσυβάσθη δια γρόσια διακόσια ογδοήκοντα χάριν των ιατρικών είτα κοντά τάς πεντήκοντα ημέρας επέθανεν ο Εβραίος και συνέδριον ποιήσαντες οι μισόχριστοι έπεισαν διά χρημάτων τους δικαστάς να θανατώσουν τον Συμεών oι δέ δικασταί έλεγαν είς τον Συμεών ότι αν γένη Τούρκος λυτρώνεται από τον θάνατον, είδε και δεν γένη Τούρκος, έχουν βέβαια να τον θανατώσουν », {ενθ. άνωτ. σελ. 717}. Ο Συμεών αρνήθηκε να άλλαξοπιστήση και έτσι οι Τούρκοι « τον έκρέμασαν εις τον εκεί πλάτανον κάνοντας χάριν των εβραίων »!
Μετά από κάθε « διωγμό » οι εβραίοι έπαναλαμβάνανε κλαψουρίζοντας το χιλιοειπωμένο τροπάριο, ότι τους καταδιώκουν και τα λοιπά και τα λοιπά. Εχει διαπιστωθή ιστορικά ότι οι εβραίοι « Επιδιώξανε την εξόντωση του Ελληνικού στοιχείου με κάθε μέσο. Στή Σμύρνη, αρχές Απριλίου του 1821, διαδίδανε ψεύτικες φήμες, ότι στα ελληνικά πλοία, όσους Τούρκους πιάνανε, τους άλειφαν με ρετσίνι και τους καίγανε. Πολλαπλασιάζανε μ’ αύτόv τον τρόπο την εκδικητική μανία των εξαγριωμένων, από την Ελληνική Επανάσταση, τουρκικών ορδών ». {Χ. Στασινοπούλου: «Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» τόμος Β’ σελ. 64}.
Τώρα όμως τα πράγματα δεν ήσαν όπως πρίν. Οι επαναστατημένοι Ελληνες εκδικηθήκανε τους εβραίους, για όσα κακά είχαν πάθει από αυτούς για τις ατιμώσεις και τα βασανιστήρια. « Και οι επαναστατημένοι Ελληνες, καθώς ήταν φυσικό, δεν ξεχώριζαν τους Τούρκους άπ’ τους Εβραίους. Τους θεωρούσαν κι αυτούς εχθρούς. Στό Βραχώρι μάλιστα { σημερινό Αγρίνι } ενώ έκαναν συμφωνία με τους Τούρκους και τους συνόδεψαν ασφαλισμένους μακρυά άπ’ την πόλη, στους Εβραίους έβαλαν μαχαίρι, φωνάζοντας ότι εκδικούνται τη διαπόμπευση του νεκρού πατριάρχη και άλλα παρόμοια. Στήν Τριπολιτσά, μέσα στη γενική σφαγή, ελάχιστοι Εβραίοι γλύτωσαν. Τους σκότωσαν κι αυτούς οι Ελληνες όπως και τους Τούρκους. Κατά κανόνα λοιπόν, Εβραίοι και Ελληνες αντιμετωπίστηκαν ως εχθροί κατά την Επανάσταση. Αναμφισβήτητα δε, οι Ελληνες είχαν το δίκιο με το μέρος τους. Γιατί αυτοί μέν πολεμούσαν για τη λευτεριά τους, οι δέ Εβραίοι γίνονταν σύμμαχοι με τους Τούρκους τυράννους…» {ένθ. άνωτ.}
Κατά την πολιορκία της Τριπόλεως από τους Ελληνες, οι εβραίοι μετήλθαν τα γνωστά εβραϊκά τεχνάσματα για να σωθούν. Θελήσανε να έξαγοράσουνε την ζωή τους. Ο Συνταγματάρχης Όλιβιέ Βουτιέ {Απομν. αγωνιστών 1821, τόμος 11, σελ. 129} σημειώνει επιγραμματικά: « Οι Εβραίοι πρότειναν ένα σημαντικό ποσό για να βγουν από την πόλη και νά τους χαριστή η ζωή. η πρόταση τους απορρίφθηκε όλοι οι θησαυροί του κόσμου δεν θα τους έσωζαν από την οργή των Ελλήνων, που μισούν περισσότερο αυτούς παρά τους Τούρκους…»
Ο Ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς {«Ο Γέρος του Μοριά» έκδ. «Μπίρης» Αθ. 1975, σελ. 290} περισσότερο λεπτομερώς γράφει για την προσπάθεια των εβραίων να εξαγοράσουν την ζωήν τους: « Οι Εβραίοι, μιά νύχτα, μπόρεσαν να βγάλουν μερικούς δικούς τους έξω από το κάστρο. Γλίστρησαν ως την καλύβα του Υψηλάντη και του πρότειναν να τους αφήσει να βγουν, να τους εγγυηθεί ασφάλεια ζωής και περιουσίας κι αυτοί θάδιναν ένα μεγάλο ποσό στους πολιορκητές. Μά ποιος μπορούσε ν’ ακούσει τέτοιες προτάσεις. Ούτ’ ένα παλικάρι δεν ήταν στο στρατόπεδο που να μήν ξαίρει τον άθλιο ρόλο πούχαν παίξει στην τραγωδία της κρεμάλας του πατριάρχη, το μίσος και το φανατισμό πούχαν δείξει βρίζοντας το λείψανο τον, σέρνοντας το στους δρόμους, οι Εβραίοι της Πόλης. Τους έδιωξαν μ’ άγριες φοβέρες ». Παρά το μίσος που ένοιωθαν για τους Ιουδαίους οι πολεμιστές του 21 δεν τους σκότωσαν αμέσως « τους έδιωξαν μ’ άγριες φοβέρες ». Όταν ελευθερώθηκε η Τρίπολι μάταια πάλι άποπειραθήκανε να δωροδοκήσουνε τους νικητές Ελληνες δίνοντας τους χρυσάφι και πετράδια.
« Μεγάλο κακό γινόταν τον ίδιο καιρό στο Μαχαλά των Εβραίων. Λύσαν όλοι τους τα κομποδέματα. Χρυσάφι κι ασήμι, πετράδια, μαργαριτάρια, χύθηκαν στα πόδια παλικαριών μά δεν τους όφέλησε. Τους πέρασαν όλους από το σπαθί. Ο Κολοκοτρώνης μονάχα κατάφερε να γλιτώσει έναν. Τόν Λευΐ. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει το φοβερό ρέμα του θανάτου και της αρπαγής ». {ένθ. άνωτ. σελ 349}
Από το ιστόρημα του Μελά προκύπτει, ότι όταν ο Ελληνικός λαός ήταν σκλάβος τους Τούρκους, οι εβραίοι αποταμίευαν χρυσάφι, ασήμι, πετράδια, μαργαριτάρια που φυσικά δεν τα παίρνανε από τους Τούρκους, αλλά από το υπόδουλο έθνος μας. Και μετά έπιδιώκανε να μας εξαγοράσουν με τα δικά μας πλούτη, που τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μας είχαν αρπάξει. Γι’ αυτό οι Ελληνες δεν καταδεχθήκανε να διαπραγματευθούν με τους εβραίους για την σωτηρία των τελευταίων. Όχι. Αυτοί θα πλήρωναν ακριβά, όπως και συνέβη. Στήν Ιστορία αναφέρεται ότι η Μπουμπουλίνα μπήκε στο κάστρο της Τριπόλεως « καί σέ μερικές πλούσιες εβραίες έδινε τις πιό αόριστες ελπίδες. Ετσι βγήκε από το κάστρο φορτωμένη χαρίσματα » {ενθ. άνωτ. σελ. 332}.
Μετά την άπελευθέρωσι της Τριπόλεως οι Ελληνες έσφαξαν τους εβραίους με περισσότερο μίσος, άπ’ όσο σκότωναν τους Τούρκους, όπως ακριβώς αφηγείται ο Φ. Φωτάκος {«Απομνημονεύματα έκδ. «Μπούρας» τόμος Α,σελ. 251}: « Οι Εβραίοι της Τριπολιτσάς και αυτοί έχάθησαν μαζί με τους Τούρκους, και έθανατώθησαν με περισσοτέραν εχθρότητα…»
Τα ίδια γράφει κι ο Σπ. Τρικούπης { « Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 » τόμος Β, σελ. 93 }: « Οι δε εν Τριπολιτσά Εβραίοι επί λόγω της έν Κωνσταντινουπόλει και άλλου κακής προς τους Χριστιανούς διαγωγής των ομοθρήσκων των, όλοι κατεστράφησαν, οι μεν δια σιδήρου, οι δε διά πυρός…»
Παρ’ όλα αυτά ο Κολοκοτρώνης διέσωσε τον εβραίο Τραπεζίτη Χανάμ, τον Λεβύ και άλλους Ιουδαίους. Ο δε Κανέλλος Δεληγιάννης περιγράφει {«Απομνημονεύματα Αγωνιστών 1821» τόμος 17, σελ. 278} και αυτός μετά την άλωσιν της Τριπόλεως: « διέσωσα δε δώδεκα Εβραίους, τον Χαχάμην τους και δύο γυναίκας, και τους έστειλα είς την οίκίαν μου φιλανθρωπίας ένεκα τους διετήρησα τρία περίπου έτη τροφοδοτών και περιθάλπων αυτούς έξ ίδιων μου και κατά το 1824 τους έστειλα ασφαλώς είς την Ζάκυνθον και διεσώθησαν ».
Όπως φαίνεται κι από άλλας αφηγήσεις κατά την Επανάστασιν του 1821 διεσώθησαν αρκετοί εβραίοι, τους όποίους οι Ελληνες αντάλλαξανε με δικούς μας αιχμαλώτους. Αλλοτε πάλι παίρνανε χρήματα που τόσο είχαν ανάγκη για την συνέχισι του αγώνος. Ο Κανέλλος Δεληγιάννης {ένθ. άνωτ. σελ. 24} αναφέρει ότι ύστερα από νικηφόρα έφοδο στην Πάτρα: « οι εδικοί μου στρατιώται έφερον 86 κεφαλάς και 18 συνέλαβον ζώντας με τον άξιωματικόν τους και έναν Εβραίον διέσωσα και τον έστειλα είς την πατρίδα μου Λαγκάδια, όπου είχον και τους άλλους Εβραίους. Αυτός ήτον υιός μονογενής ενός πλουσίου σαράφη { τραπεζίτου } Εβραίου, τον όποιον είχε στείλει εις τον Χασάν πασιάν να λάβη χρήματα, τα οποία του εχρεώστει, άλλ’ αφού συνελήφθη επροσποιήθη ότι ήτον υπηρέτης, και έως ότου τον έστειλα εις την Ζάκυνθον με τους άλλους Εβραίους δεν ώμολόγησε την καταγωγήν του. Αλλ’ άφού ύπήγεν εκεί τότε είπε ποίος ήτον και ότι ο πατέρας του ύπέσχετο μεγάλην ποσότητα χρημάτων άν τον εύρισκε ζώντα…»
Εδώ ο κόσμος χανότανε κι ο εβραίος έστειλε τον γιό του να εισπράξη χρήματα!. Αλλου πάλιν οι εβραίοι διεπραγματεύοντο πόσο θα πληρώσουν για να σωθούν. Ο Νικ. Κασομούλης {«Απομνημονεύματα της επαναστά- σεως των Ελλήνων 1821-1833» έκδ. «Κοσμαδάκη» τόμος Α, σελ. 155} διηγείται: « Περιφερόμενοι εις τήν οικίαν του Κολοκοτρώνη, τριγυρίζοντας εις τους οδάδες είδομεν έναν έβραίον φυλακισμένον όστις δεν είχεν 700 χιλ. γρόσια και αδάμαντας να δώση, παρά ύπόσχετο μόνον έως 300 και τίποτες άλλα τα οποία είχεν κρυμμένα ».
Ενας ήρεμος θαλασσόλυκος αγωνιστής του 1821 ήταν ο Αλεξ. Κριεζής που διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του, υπέρ της επαναστάσεως. Οταν κάποτε συνέλαβε 11 Τούρκους κι έναν εβραίο εκδικήθηκε τον μαρτυρικό θάνατο του Κουκουβίκου {τον παλουκώσανε} με τον ακόλουθο τρόπο: « Ιδού τώρα θέλω κάμη και έγώ την παιδείαν είς τους 11 συναδέλφους σας και του Εβραίου. Τους είχομεν δέση από τάς δύο μασχάλας και ευθύς με τρεις φιλίστραις τους υψώσαμεν ήρχισαν τάς φωνάς, το άλάχ! άλάχ! έξ ών η φωνή του Εβραίου βουτόντας είς τον αιγιαλόν, υψώνοντας τρις και βουτόντας τους άφήσαμεν κρεμασμένους ». {«Απομν. Αγωνιστών 1821» τόμος 5ος, σελ. 39}
Ουδείς ουδέποτε έκ των αγωνιστών, του 1821 και έκ του λαού διεχώρισε τους Τούρκους από τους εβραίους. Γιά τους Ελληνες, Τούρκοι και έβραίοι ήσαν εχθροί. Ιδιαίτερα οι εβραίοι οι όποιοι μας κατεπίεζαν, δίχως στο κάτω-κάτω της γραφής να μας έχουν νικήσει στρατιωτικά. Εφ’ όσον ήλθε έτσι ο λόγος να πούμε και το άλλο. Οι Ελληνες περιφρονούσαν τους εβραίους. Δέν τους θεωρούσαν Ικανούς για μάχη. Ήσαν δειλοί. Ο Μακρυγιάννης μιλάει τελείως περιφρονητικά για τους Ιουδαίους. Οταν θέλη να υποτίμηση τους Τούρκους τους παρομοιάζει με τους εβραίους.
Στά « Απομνημονεύματα » του {έκδ. «Αλμωπός» έπιμ. Βλαχογιάννη, σελ. 282} γράφει: « Οι Ελληνες τους Τούρκους τους καταφρόνεσαν όλως δι’ όλου. Καθημερινώς πολεμούσαμεν, κι όλο τους νικούσαμεν ποτέ δεν κέρδεσαν. Τους πήραμεν τον αγέρα και τους είχαμεν σαν Οβραίους ».
Κλασσική είναι η χειρονομία του Θ. Κολοκοτρώνη που αναφέρεται σ’ Ελληνικές και ξένες ιστορίες. Ενας πλουσιώτατος εβραίος παρουσιάσθηκε μπροστά του ένοπλος: « ζευγάρι πιστόλες χρυσές διαμαντοστόλιστες. Το μάτι του Κολοκοτρώνη άρπαξε αυτό το παράξενο. — Μπά! είπε, Οβριός κι αρματωμένος δεν γίνεται! Τού πήρε τα πιστόλια και τάχωσε στο σελάχι του…» {S. Howe, «An Hist. Sketch of the Greek Revol.» 1828, σελ. 61}.
Κι ο Σπύρος Μελάς στο βιβλίο του « Ο Γέρος του Μωρία » {έκδ. «Μπίρη» Αθ. 1957, σελ. 332} περιγράφει την ίδια σκηνή ως έξης: « τον πλούσιο εβραίο τραπεζίτη του Χουρσίτ, Χανάμ… ήρθε στη καλύβα του Αρχηγού. Είχε στη μέση του μαχαίρι χρυσομάνικο και κουμπούρες χρυσοστόλιστες και το μαχαίρι κι αυτές ήταν όλο πετράδια… Μπά! έκαμε ο Κολοκοτρώνης, Οβριός κι αρματωμένος δεν γίνεται! του πήρε τ’ άρματα και τάβαλε στο σελάχι του ».
Φυσικόν αποτέλεσμα του εβραϊκού μίσους, εναντίον της Ελλάδος ήταν, ότι κατά το 1821 δεν σημειώθηκε μεταξύ των Ιουδαίων καθόλου φιλελληνισμός. Οι εβραίοι κατοικούσαν στον Ελληνικό χώρο, αλλά κανείς τους δεν πήρε τα όπλα να πολεμήση υπέρ της Ελλάδος. Ο Μπάμπης Αννινος {«Οι Φιλέλληνες του 1821» έκδ. «Γαλαξίας» Αθ. 1971, σελ. 21} παραθέτει πίνακα των πεσόντων στην μάχη Φιλελλήνων. Πολεμήσανε αρκετές χιλιάδες ξένοι υπέρ της Πατρίδος μας. Εφονεύθησαν δέ στο πεδίον της Τιμής για την Ελλάδα 286 έκ των οποίων 121 Γερμανοί, 56 Γάλλοι, 50 Ιταλοί, 11 Ελβετοί, 10 Αγγλοι, 8 Δανοί, 7 Κορσικανοί, 5 Πολωνοί, 4 Αυστριακοί, 3 Σουηδοί, 3 Σκώτοι, 2 Ισπανοί, 1 Πορτογάλος, 1 Ούγγρος, 1 Ιρλανδός, 1 Βέλγος, 1 Ολλανδός, 1 Αμερικανός. Ακόμη και μουσουλμάνος ύπήρξεν Φιλέλλην. Ο Αιγύπτιος Δαβουσί, που παλαιότερον υπηρετούσε στην Ιλη των Μαμελούκων του Μ. Ναπολέοντος. Ο Φιλέλλην αυτός , « εις το Πέτα επολέμησεν ως ήρως. Εφόνευσε όσους εχθρούς ήδυνήθη δια της ακτηρίδος του όπλου του και έπεσε νεκρός διάτρητος ύπό πληγών έπί σωρών εχθρικών πτωμάτων » {ενθ. άνωτ.}.
Ιδιαίτερο φιλελληνικό ρεύμα άνεπτύχθη στην Βαυαρία, όπου πάντα ήκμαζαν τα Ελληνικά Γράμματα. Ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Α’ {1786-1868} ποιητής και ο ίδιος εμπνευσμένος από το Αρχαιοελληνικό πνεύμα κατέστησε το Μόναχο κοιτίδα Ελληνικού πολιτισμού και το έκόσμησε με περίλαμπρα οικοδομήματα όλα Ελληνικού ρυθμού. Πάντοτε εύρισκε ευκαιρίες να προσφέρη την οικονομική του ένίσχυσι υπέρ της επαναστάσεως και όταν επελέγη ο δευτερότοκος γιος του, για βασιλεύς της Ελλάδος έδωσε στο νεοσύστατο κράτος μας ως βοήθεια πάνω από 4.000.0000 φράγκα!
Στά « ιστορικά σημειώματα » {και ενθ. άνωτ. σελ. 101} ο Αννινος παρατηρεί σχετικά: « Η Βαυαρία υπήρξε φυτώριον φιλελληνισμού αειθαλές αλλά και έν ή υποθέσει δεν ήθελον άναφανή αυτόθι έκ των ιδιωτών, των σοφών, των επιστημόνων και των καλλιτεχνών τόσοι ένθερμοι της Ελλάδος φίλοι, ήρκει μόνον ο αοίδιμος Λουδοβίκος ν’ άποτελέση δια των ατομικών αυτού διαθέσεων και ενεργειών κολοσσιαίαν φιλελληνικήν δύναμιν. Αι χρηματικοί αυτού δωρεαί υπέρ των Ελλήνων κατά την διάρκειαν του Αγώνος υπολογίζονται εις δύο εκατομμύρια φιορινιών. Αυτός άνέλαβεν επισήμως την προεδρίαν του Φιλελληνικού Κομιτάτου, ούτινος προΐστατο ο Σένγκ (Schenk), ο ποιητής του «Βε- λισσαρίου». Αμα τη εις τον θρόνον αναρρήσει του, προσήνεγκε δωρεάν υπέρ των Ελλήνων έξ εικοσακισχιλίων φιορινιών «έκ μέρους ενός παλαιού Φιλέλληνος». Περιηγούμενος δέ το κράτος του κατ’ έκείνην την έποχήν και μαθών ότι επρόκειτο προς τιμήν του να φωταγωγηθή μία των πόλεων, εξέφρασε την έπιθυμίαν όπως ματαιωθή η φωταψία, διατεθή δέ το ποσόν της απαιτουμένης δι’ αυτήν δαπάνης ύπέρ των Ελλήνων ».
Από όλην την συναρπαστικήν φιλελληνική προσπάθειαν στην οποίαν μετείχον βασιλείς {π.χ. Κάρολος Γ} και Πάπες {π.χ. Πίος ο Ζ’} και η οποία συγκλόνιζε τους ανθρώπους, απουσίαζαν οι εβραίοι η κύτταζαν να επωφεληθούν π.χ. δήθεν δωρεά Ρότσιλντ, δάνεια Ρικάρντο η για να μη προκαλέσουν άντίδρασι και ενδεχόμενο ξέσπασμα αντισημιτισμού βάλανε κάποιο ραββίνο στην Βεστφαλία ονόματι Ελβιγκ να έκδώση εγκύκλιο « υπέρ του Ελληνικού αγώνος » και μ’ αυτό τον ανακήρυξαν « φιλέλληνα » για να είναι εναρμονισμένοι προς το Γερμανικό Φιλελληνικό πνεύμα και κίνημα. Οι Φιλέλληνες εκτός των ευγενών αισθημάτων τους διεκρίνοντο και από πνεύμα αυτοθυσίας. Ήσαν πραγματικά ανδρείοι. Τόν Απρίλιο του 1827 συνελήφθη μετά την ήττα στο Φάληρο ο Ιταλός Φιλέλλην Πασχάλης Γκαμπίνι, που ήταν σημαιοφόρος του τάγματος των Φιλελλήνων. Οι Τούρκοι λόγω της στολής και του παραστήματος του νομίσανε, ότι ήταν ο Κόχραν και δεν τον σκοτώσανε. Ο Γκαμπίνι όμως δεν κατεδέχθη να ύποκριθή για να σωθή. Τους απεκάλυψε την αλήθεια και από πάνω τους εξύβρισε. Ετσι οι Τούρκοι τον αποκεφάλισαν μπροστά στον Κουταχή. Η Ελληνική ιστορία χάραξε με χρυσά γράμματα στις Δέλτους τις τους ένδοξους Φιλέλληνες, που πολεμήσανε για την Εθνική Ελευθερία των Ελλήνων, δίχως ανταμοιβή και συνήθως δίχως τροφή! Ζούσαν από τα δικά τους χρήματα. Μάλιστα τα γενναία εκείνα τέκνα της Ευρώπης πολεμούσαν εδώ, χωρίς να μισθοδοτούνται, αλλά και χωρίς να δικαιούνται τροφής. Σχετικά διαβάστε το υπ’ αριθμ. 2334 έγγραφον του « Αρχείου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος », για να δήτε πόσο υπέφερον οι Ευρωπαίοι Φιλέλληνες την εποχή, που οι εβραίοι μάζευαν « χρυσάφι, ασήμι και πετράδια »! Προς παντός εδεινοπάθησαν οι Γερμανοί, οι περισσότεροι των όποιων δεν διέθεταν περιουσίαν στην πατρίδα των, για να την ξοδεύουν και να συντηρούνται εδώ.
Στήν Εθνοσυνέλευσι του Αστρους παρουσιάσθηκε ο οπλαρχηγός Κεφάλας « ζητών τα μέσα προς συντήρησιν ίδιον σώματος Φιλελλήνων αποτελουμένου έξ 150 Γερμανών, μεθ’ ών άρτίως είχεν έλθει εις την Ελλάδα. Το σώμα τούτο έκαλείτο Γερμανική Λεγεών, απήτησε δε ο Κεφάλας να χορηγήται εις τους ξένους τούτους παρά της κυβερνήσεως η τροφή μόνον και ο αναγκαίος οπλισμός. Αλλ’ οι αντι- πρόσωποι του έθνους ουδαμώς εμερίμνησαν και οι ατυχείς ξένοι υπέστησαν τα πάνδεινα…» {Μπ. Αννίνου: «Οι φιλέλληνες του 1821» έκδ. «Γαλαξία» Αθ. 1971, σελ. 84}.
Γερμανική Λεγεών λοιπόν υπήρχε κι ήλθε από την Γερμανία… ένώ οι εβραίοι που ζούσαν στήν Ελλάδα, όπως είδαμε προτιμούσαν να βοηθούν τους Τούρκους, να προδίδουν τους Ελληνες, να σφάζουν τους Ελληνες και να επιδιώκουν την αποτυχία της επαναστάσεως του 1821. Αντιθέτως χάριν αυτής της επαναστάσεως αγωνισθήκανε οι άνδρες της Γερμανικής Λεγεώνος και « έπεσαν σχεδόνπάντες ένδόξως, πολεμήσαντες εις διαφόρους κατόπιν μάχας » {ενθ. άνωτ. σελ. 85}. Ο Θεός ας άναπαύη την ψυχήν των.
Το ευγενές αίσθημα του Φιλελληνισμού συνένωσε σε παράταξι συμπολεμιστών τους χθεσινούς εχθρούς π.χ. Ο Γερμανός Αλέξανδρος Κόλμπερ {παράσημο Μέλανος Αετού Πρωσσίας} ήρως στους πολέμους κατά του Μ. Ναπολέοντος, αγωνίσθηκε μαζί με τόν Ιωσήφ Ροζαρόλ, διοικητή μεραρχίας του Μ. Ναπολέοντος. Ο κατάλογος των ονομάτων των Φιλελλήνων που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα περιλαμβάνει ένδοξους άνθρώπους.
Ο Μπάμπης Αννινος σημειώνει: « Πρό πάντων όμως ήλεκτρίσθη και έσπευσεν η ακμαία ανδρική ηλικία και η νεολαία. Καταπλήσσεται ο αναγνώστης του καταλόγου και συγκινείται, βλέπων εν τη απαριθμήσει πόσαι νεαραί υπάρξεις έδραμον να θυσιασθούν προθύμως ως σφάγια εις τον βωμόν της ελληνικής ελευθερίας, νέοι στρατιώται ευέλπιδες, επιστήμονες άρτίως άποκομίσαντες το γέρας των σπουδών των και των κόπων των, σπουδασταί καταλιπόντες τα βάθρα των ακαδημαϊκών σχολών, τέκνα ευπόρων οικογενειών, ελπίδες χρησταί του μέλλοντος, στηρίγματα πολιών γονέων. Και παρελαύνει, παρελαύνει η χορεία της ξανθής και θαλεράς νεότητος, ήτις έχυσε το σφύζον αίμα της εις τάς φάραγγας του Πέτα, η εις την Κωλιάδα άκραν της Αττικής, η εις το Χαϊδάρι, η παρά την Ιεράν Ακρόπολιν και έρχονται εις τα χείλη ακουσίως επί τη νοερά παρελάσει οι θαυμαστοί στίχοι του Καρδούτση περί των δύο Ναπολεοντιδών: « Ερρίφθησαν εις το χάος νεανικοί ψυχαί, ών η κόμη θαλερά έκ της ήβης, έφαίνετο αναμένουσα την αύλακα της μητρικής θωπείας ».
Αναφέρω μερικά ονόματα.
Ο πρίγκιψ Παύλος Βοναπάρτης, πρώτος άνηψιός του Μ. Ναπολέοντος, {σκοτώθηκε στο Ελληνικό πολεμικό πλοίο «Ελλάς»}.
Ο Γερμανός Βαρώνος Γκίλμαν {έπεσε στα Ψαρά}.
Ο γιός του Αγγλου Δουκός Αθολ {πέθανε στη Γαστούνη}.
Ο Κορσικανός Αξιωματικός Πασκάλ Γκαμπίνι {τον αποκεφάλισε ο Κουταχής στα Πατήσια}.
Ο Ελβετός δημοσιογράφος Ιάκωβος Μάγιερ {έφονεύθη στην έξοδο του Μεσολογγίου}.
Ο Αγγλος Αξιωματικός ναυτικών Φράνκ Αστιγξ {πέθανε από τραύμα στο Αιτωλικό}.
Ο Στρατηγός των Ούσσάρων βαρώνος Ντάντσελ {πέθανε στη Βόνιτσα}.
Ο Γερμανός διπλωμάτης Μάϊσσελ {πέθανε στο Μεσολόγγι}.
Ο Γάλλος Αξιωματικός Φραγκίσκος Ρομπέρ {έπεσε στην Ακρόπολι φέρων 24 τραύματα!}.
Οι νεαροί Γερμανοί Νταίτερλιν, Εμπεν και Αϊζεν {σκοτωθήκανε στην Λαμία}.
Ο Γερμανός μαθητής Βόλφ {σκοτώθηκε εις Πέτα}.
Οι αδελφοί Φέλντ τα μοναδικά παιδιά μιας οικογένειας, από την Λειψία {έφονεύθησαν ο ένας στού Πέτα, ο άλλος στο Μεσολόγγι} οι αδελφοί Μπέκ, από την Βαυαρίαν {άπέθαναν στο Μεσολόγγι}. Μέσα στον πίνακα των ενδόξων νεκρών Φιλελλήνων δεν υπάρχουν εβραίοι. Ούτε ένας. Θά διαβάσετε Φιλέλληνες από όλο τον κόσμο. Ηλθαν στην Ελλάδα επολέμησαν για την ελευθερία της και έπεσαν μαχόμενοι.
Από την Μπορντώ, ο υπολοχαγός Μπεζερμάν.
Από την Σιλεσία, ο υπολοχαγός Ντιλέλσκυ.
Από την Βασιλεία, ο Καίνιχ.
Από το Αμβούργο, ο Μάνικε.
Από την Τεργέστην, ο Πλενάριο.
Από την Σαβοΐα, ο Σεγκΐν.
Από το Μιλάνο, ο Τορριτσέλλι.
Από την Πολωνία, ο Μολοδόβσκυ.
Από το Πεδεμόντιο, ο Μαμινό.
Από την ‘Ολλανδία, ο Χούγκσμαν.
Από την Αμερικήν, ο Ούάσιγκτων, κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Θά μπορούσα να παρέθετα κι άλλα ονόματα πολλών εθνικοτήτων, αλλά κανένα εβραϊκό. Εκτός από το αίμα, οι Φιλέλληνες προσέφεραν τεράστια ποσά ύπερ της Επαναστάσεως του 1821. Η « Φιλελληνική Επιτροπή » της Γαλλίας περιελάμβανε τα έκλεκτώτερα στοιχεία της Γαλλικής κοινωνίας, όπως: δούξ Σοαζέλ, δούξ Νταλβέρ, δούξ Ντε λα Ροσφουκώ, κόμης Ζεράρ, κόμης Αρκούρ, κόμης Λαφίτ, κόμης Λαστερί, κόμης Ώλαίρ, βαρώνος ντέ Σταέλ κ.τ.λ. Η
« Φιλελληνική Επιτροπή » της Αγγλίας περιελάμβανε επιστήμονες, διαπρεπείς πολιτικούς και στρατιωτικούς, όπως Ρώσελ,Ερσκίν Μακίντος, Μπένθαμ, Χιούμ, κ.τ.λ. Σκεφθήτε πώς μόνον ο συνταγματάρχης Γκόρντον προσέφερε 20.000 λίρες. Γιά να γίνη σαφέστατο το κίνημα του φιλλεληνισμού σας πληροφορώ ότι έλειτούργησαν « Φιλελληνικές επιτροπές » από την Βαλτιμόρη των ΗΠΑ μέχρι την Καλκούτα των Ινδιών { για περισσότερα ένθ. άνωτ. σελ. 65 κ.έ. }.
Φυσικά στον Φιλελληνισμό πρωτοστατούσαν οι Γερμανοί: « Εν Γερμανία δέ πάλιν ο ακοίμητος φιλελληνισμός έξήφθη διά μιας, έν Βερολίνω κατά το 1826. Επρωτοστάτουν αυτόθι ο Ρίτζλ { Ritzl }, ο Νέανδρος { Neander }, ο Νήβουρ { Neibuhr }, ο Ούφελανδ { Hufeland } και άλλοι διαπρέποντες έν τοις γράμμασι και ταίς έπιστήμαις. Ευγενείς δέσποιναι περιήρχοντο τάς οικίας, συλλέγουσαι εράνους υπέρ των Ελλήνων, ένεργόν δέ μέρος έσχεν εις την φιλάνθρωπον ταύτην ένέργειαν και ο βασιλεύς, όστις ητο τότε ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο Γ’, και ο διάδοχος, ο μετά ταύτα Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο Δ’, και η Αυλή έν γένει και πάντες oι έν τέλει. Εν Βρεσλαυΐα επίσης ένηργούντο έρανοι, πάντες δέ μετά προθυμίας, ως και αυτοί οι απλοί στρατιώται και αί ύπηρέτριαι, προσφέρον τον όβολόν των υπέρ των αγωνιζομένων Ελλήνων » {ενθ. άνωτ. IP}.
Οι εβραίοι κερδοσκοπήσανε με τα λεγόμενα « δάνεια της επαναστάσεως ». Οι αδελφοί Ρικάρντο στην Αγγλία και οι Ρότσιλντ στην Γαλλία θησαυρίσανε εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του επαναστατημένου Ελληνικού Εθνους, για όπλα και τρόφιμα. Τα χρήματα που προκαταβολικά άρπάξανε οι εβραίοι σε τόκους, μεσιτείες και προμήθειες ήσαν τόσον τεράστια, ώστε προκαλέσανε την άντίδρασι των Φιλελλήνων Ευρωπαίων. Οι Ρικάρντο για να δώσουν δάνεια, έλαβαν από μας προμήθεια περίπου διπλασίαν απ’ όσα χρήματα είχαν συλλέξει στην Ευρώπη όλοι οι Φιλέλληνες!!
Αρκεί να διαβάσετε σε μιά βιβλιοθήκη τους TIMES της 5 Σεπτ. 1826 οι όποιοι γράφουνε ότι: « οι κύριοι Ρικάρντο τσεπώσανε { have pocketed } 64.000 Λ.» και στίς 15 Σεπτ. 1826 σχολιάζουν: « The pretty item reserved as commission by the contractors of the second loan { amounting to 64,ooo L. } nearly doubles the voluntary contributions of all the Philhellenes in Europe, including those of committees and corporations, of colleges and universities, of classical ladies and benevolent princes — of priests, artists, philosophers and statesmen — the produce of benefit concerts, and the collection of chanty sermons » δηλαδή: « το δελεαστικό ποσό που επεφύλαξαν δι’ εαυτούς οι εκδότες του δευτέρου δανείου { ανερχόμενο σε 64.000Λ. } είναι σχεδόν διπλάσιον από τις εθελοντικές συνεισφορές όλών των φιλελλήνων στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένων των συνεισφορών των επιτροπών και των συλλόγων των σχολείων και των πανεπιστημίων, των φιλοκλασσικών κυριών και των ευεργετικών πριγκήπων, των ιερέων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων και πολιτικών — του προϊόντος των συναυλιών και των εράνων στίς εκκλησίες » !!!
Πηγή:
ΑΠΟ ΤΟ ''ΡΩΜΑΙΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ''
14 Οκτ 2023
14 Ὀκτωβρίου 1904 – Αἰκατερίνη Χατζηγεωργίου: Ἡ δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα πού ἔκαψαν ζωντανή οἱ Κομιτατζῆδες
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ
«Το Ναυάγιο»: Η αληθινή ιστορία της ηρωίδας φοιτήτριας Άλκηστης Αγοραστάκη που θυσιάστηκε για να σώσει δεκάδες ζωές
«Το Ναυάγιο»: Η αληθινή ιστορία της ηρωίδας φοιτήτριας Άλκηστης Αγοραστάκη που θυσιάστηκε για να σώσει δεκάδες ζωές
Ποια ήταν η τηλεοπτική Φωτεινή, η γενναία Κρητικιά που χάθηκε το 1966 στο ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον», στη Φαλκονέρα
Μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία ηρωισμού και αυταπάρνησης κρύβεται πίσω από τη Φωτεινή Σαραντάκη, την τηλεοπτική ηρωίδα της σειράς «Το Ναυάγιο» του Mega, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη και αναβιώνει το πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον», τον χειμώνα του 1966, στο οποίο χάθηκαν 191 επιβάτες. Το κορίτσι αυτό, που υποδύεται η νεαρή ηθοποιός Ελίζα Σκολίδη, είναι η 22χρονη Άλκηστις Αγοραστάκη, που έχασε τη ζωή της παλεύοντας γενναία με τα κύματα προσπαθώντας να σώσει όσους περισσότερους συνανθρώπους της μπορούσε.
Το μοιραίο εκείνο βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου του 1966, η Άλκηστις Αγοραστάκη από τα Δελιανά Κισάμου επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ηράκλειον», που θα έφευγε από το λιμάνι της Σούδας με προορισμό τον Πειραιά. Ήταν φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις για να πάρει το πτυχίο της. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για εκείνη.
Ο καιρός ήταν πολύ κακός, το κρύο τσουχτερό και οι άνεμοι έπνεαν μανιασμένοι. Γι’ αυτό και το λιμεναρχείο είχε απαγορεύσει τον απόπλου στα μικρά πλεούμενα. Το 40.000 τόνων «Ηράκλειον» της εταιρεία Τυπάλδου, ωστόσο, θεωρούνταν άτρωτο. Το δρομολόγιό του επρόκειτο να ξεκινήσει στις 7 το απόγευμα αλλά η καθυστερημένη άφιξη στο λιμάνι ενός φορτηγού ψυγείου, βάρους 25 τόνων, το οποίο μετέφερε πορτοκάλια, ανέβαλε τον απόπλου για περίπου είκοσι λεπτά. Ο τότε λιμενάρχης Χανίων εξέφρασε την άποψη πως το μεγάλο αυτό φορτηγό δεν θα έπρεπε να επιβιβαστεί, δεδομένων και των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Δεν εισακούστηκε όμως. Και το «Ηράκλειον» ξεκίνησε για το μοιραίο, τελευταίο του, όπως αποδείχτηκε λίγες ώρες αργότερα, ταξίδι.
Η μελαχρινή, πεισματάρα αλλά και τρυφερή συνάμα κοπέλα, μοναχοκόρη του τηλεοπτικού Καπετάν Στελή, που υποδύεται εξαιρετικά ο Λεωνίδας Κακούρης, βρέθηκε αντιμέτωπη με τον θάνατο, μαζί με 205 ακόμη επιβάτες και 65 μέλη του πληρώματος, όταν περί τις 2 τα ξημερώματα και ενώ το πλοίο βρισκόταν κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα άρχισε να μπάζει νερά. Το φορτηγό, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων από μαρτυρίες, δεν ήταν καλά στερεωμένο και σε έναν από τους κλυδωνισμούς λόγω των τεράστιων κυμάτων, λύθηκε και προσέκρουσε σε μια από τις μπουκαπόρτες του πλοίου, που ήταν δεμένη μόνον με συρματόσχοινο, προκαλώντας ένα μεγάλο ρήγμα.
Τα παγωμένα νερά εισέβαλαν μανιασμένα στο γκαράζ του πλοίου και πολύ γρήγορα έφθασαν στις καμπίνες της Α’ θέσης που βρίσκονταν στο πρώτο επίπεδο. Μέσα σε λίγα λεπτά επικράτησε ο απόλυτος πανικός.
Ο πλοίαρχος, Εμμανουήλ Βερνίκος, ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση, εξέπεμψε, στις 2.03, σήμα κινδύνου. Την ίδια στιγμή κάποιοι από τους επιβάτες είχαν ήδη εγκλωβιστεί και πνίγονταν αβοήθητοι ενώ άλλοι έτρεχαν σοκαρισμένοι και πανικόβλητοι προς το κατάστρωμα αναζητώντας απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας.
Ανάμεσά τους βρισκόταν και η νεαρή φοιτήτρια Άλκηστις Αγοραστάκη. Μόνο που εκείνη ούτε φώναζε ούτε είχε παραδοθεί στον πανικό. Αντιθέτως εμψύχωνε με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία τους συνεπιβάτες της, τούς έδινε σωσίβια και βοηθούσε όπως μπορούσε. Ακόμη κι όταν το πλοίο βυθίστηκε και βρέθηκε στα παγωμένα νερά συνέχιζε να παλεύει, με πρωτοφανή γενναιότητα όχι για να σώσει τον εαυτό της αλλά όσους καλούσαν απεγνωσμένα σε βοήθεια. Κι ήταν πολλοί εκείνοι που σώθηκαν χάρη στην ανεκτίμητη βοήθειά της.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του 23χρονου τότε θαλαμηπόλου Ηλία Κουκουνάκη, στη δίκη που ακολούθησε. Οι τραγικές στιγμές του ναυαγίου τον έπιασαν στον ύπνο. Ξύπνησε εξαιτίας της φασαρίας που επικρατούσε στους διαδρόμους. Μην έχοντας συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, βρέθηκε σοκαρισμένος σε ένα πλοίο γεμάτο νερά που ήταν έτοιμο να βυθιστεί. Δεν είχε ελπίδα. Κι όμως ένα χέρι τον έσπρωχνε στους διαδρόμους. Ήταν το ίδιο χέρι που τον πέταξε στη θάλασσα και τον βοήθησε να ανέβει σε μια σχεδία για να σωθεί καθώς δεν ήξερε κολύμπι.
Ήταν το χέρι της Άλκηστις Αγοραστάκη, που μέχρι τις 6 το πρωί πάλευε με τα πελώρια κύματα σώζοντας δεκάδες συνανθρώπους της. Μέχρι που κάποια στιγμή, μοιραία, η ψυχή της, η γενναία αυτή ψυχή λύγισε από το κρύο και την κούραση…Και πέταξε μακριά…!
Το άψυχο κορμί της περισυνελέγη και μεταφέρθηκε στον Πειραιά μαζί με άλλες σορούς αλλά και διασωθέντες. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ηλίας Κουκουνάκης, ο άνθρωπος που η ίδια είχε σώσει από βέβαιο πνιγμό. Όταν την αντίκρισε να κείτεται νεκρή, ο νεαρός ναυτικός κατέρρευσε, κλαίγοντας με λυγμούς.
«Έχασα την κόρη μου ηλικίας 22 ετών. Ηρχετο εις Πειραιά διά να δώσει εξετάσεις επί πτυχίω. Έσωσε άλλους και χάθηκε αυτή» θα κατέθετε ο τραγικός πατέρας της, Γεώργιος Αγοραστάκης, λίγο καιρό αργότερα, στο Εφετείο Αθηνών, επιρρίπτοντας ευθύνες στους πλοιοκτήτες, στους ναυπηγούς και στους αξιωματικούς που είχαν δώσει άδεια στο πλοίο να ταξιδεύει και ζητώντας αυστηρότερες ποινές από αυτές των 5 έως 7 ετών φυλάκισης που επιβλήθηκαν, πρωτόδικα, στον ιδιοκτήτη του πλοίου, τον διευθυντή της ναυτιλιακής εταιρείας και σε δύο αξιωματικούς.
Έναν χρόνο μετά το τραγικό ναυάγιο η Ακαδημία Αθηνών, κατά την διάρκεια της τελετής απονομής των ηθικών διακρίσεών της, τίμησε μετά θάνατον την νεαρή Κρητικιά με το Αργυρό Μετάλλιο, για τον συγκινητικό ηρωισμό και την αυταπάρνησή της. Επιπλέον μια κεντρική πλατεία των Χανίων, πήρε το όνομά της. Για τους Χανιώτες, εξάλλου, η Άλκηστις Αγοραστάκη ήταν και παραμένει, όσο χρόνια κι αν περάσουν, μια ανεξίτηλη ηρωική μορφή.
